2 бүсгүй.

Oct 19, 2010

2/1
Хямдхан буудлын орон дээр түрүүлгээ харан хэвтэх бүсгүйн нүцгэн биеийг сонжин харах зуураа Т далан дээр нь зөөлөн үнсээд баруун гараараа нуруун дээрээс нь доош зөөлөн илбэсээр өгзөгөнд нь хүрч тэрхэн үед санаандаа орсон ямар нэгэн тэмдэгийг хурууны үзүүрээрээ дүрслэн зурхад бүсгүй нойрон дундаа үл мэдэг инээвхийлхийг тэр тодхон санадаг юм. Харин дараа нь Т шөнийн гудманд, дэнлүүний доор янжуур татах зуураа бүхнийг эргэцүүлэн бодонгоо хачин юм шүү хэмээн шүүрс алдасныг хэн ч мэдэлгүй өнгөрсөн...
...Хэрвээ тавцан хөл хоёрыг нийлүүлбэл ширээ бүтнэ. Эсвэл аяга хагараад хоёр хэсэгт хуваагдчихвал тэр хоёр хэсэг хэнд ч хэрэггүй еэ? За за энэ бүх тэнэг зүйрлэлүүдийн аль нь ч үнэндээ энэ түүх дээр жишээ авхад тохирохгүй юм байна...
...Энэ бол хоёр эмэгтэй тухай түүх. Бас нэг эрэгтэй байсан нь Т л дээ. Эхний эмэгтэй. Гэнэн цайлган басхүү эмзэгхэн гэхдээ тэнэг биш. Ямар ч шалтгаангүй уйлчихаад дараа нь юу ч болоогүй юм шиг инээмсэглэдэг. Хачин цэвэрхэн хуруунууд, зөөлхөн арьсиай. Анхааралтай сонсч бас өөртөө тохиолдсон түүхүүдээ хэдэн цаг ч хамаагүй хөгжүүн ярьж, чамайг яг л хүүхэд мэт эрхлүүлж чадна. Хажууд нь байхад амар амгалан байдаг болхоор тэврээд зуун жил ч хэвтсэн харамсхааргүй тийм эмэгтэй. Үүрээр нойрноос бүрэн сэрж чадаагүй байхдаа эсвэл шүршүүрээс алчуур ороочихоод гарч ирэх үедээ хамгаас үзэсгэлэнтэй харагддагсан...
...Хоёрдахь эмэгтэй. Хэний ч сэтгэлийг татмаар үзэсгэлэнтэй бүсгүй. Бүсгүй ч гэж үнэндээ яг л бяцхан охин. Яриа нь, инээд нь, хүсэл нь гэзгээ ардаа боогоод гудманд тоглох дунд ангийн охидыг санагдуулам. Бүүр жаахан хүүхдийн л итгэж болох тийм зүйлийг хачин итгэлтэйгээр нүд рүү нь ширтэн байж яриад тийм ээ хэмээн дэмжлэг хүсээд инээмсэглэхдээ хамгийн хөөрхөн харагддаг. Олон зүйлийн тухай бододгүй болхоор бага ярьж их сонсоно. Сонсч дуусгаад ях гэж ийм их зүйлсийн талаар боддогийг нь гайхна. Өөртөө зориулж нэг бөмбөлөг бүтээгээд түүн дотроо л амьдардаг. Бөмбөлөгнөөс гаднах зүйлсийн талаар бодох ч дургүй. Үүнээс болоод Т түүнийг их сайн гэрийн эзэгтэй байна даа гэж боддог байсан. Магадгүй ингэж бодсон учраас л түүнтэй гэрэлсэн ч байж болох...
...Дараалал ёсоор Т эхлээд эхний эмэгтэйтэй таарсан. Анхны уулзалтан дээр л зэрэгцэж суугаад мөрийг нь налхад эхлээд гайхсан ч дараа нь их дотно мэдрэмж сэтгэлд амтагдсан. Ерөөсөө өмнө нь хэн ч тийм өгөөмрөөр сэтгэл зүрхэндээ түүнийг оруулж байгаагүйгээс тэгэж их дотно санагдсан ч байж болох...
...Дараа нь хоёрдахь бүсгүйтэй таарсан. Анх цахилгаан шатанд хараад л тэр түүнд татагдсан. Зөөлөн зөөлнөөр олон дахин үнсчихээд араас нь хачин хөгжин инээдэг зуршилд нь их дуртайсан... Гэхдээ яг юунд нь тэгэж дуралснаа тэр өөрөө ч мэдэхгүй. Нэг мэдхэд л Т түүнтэй гэрэлхээр эргэлтгүй шийдчихсэн байсан....
...Тэдний гэрлэлт бүхлээрээ л сайхан байсаан. Нэг зүйлийг тооцохгүй бол шүү дээ. Гэхдээ энэ зүйл нь ч муухай мэдрэмж өгдөг зүйл биш юм шүү. Т гэрлэлтийн дараа ч эхний бүсгүйтэй уулзсаар байсан юм. Эргээд ирэхдээ тэр эхнэртээ өмнөхөөсөө ч илүү хайртай болчихсон байдаг байлаа. Гэхдээ эхнэрээсээ уйдаж залхсандаа биш юм шүү. Тэдний харилцаа төгс гэмээр л байсан ч эхний эмэгтэйг бодхоо, хүсхээ зогсоож чададгүй байлаа. Ингээд тэр амьдралдаа алдаа гаргасан юм биш байгаа хэмээн эргэлзэж эхэлсэн. Би буруу хүнтэйгээ дэр нэгтгэчихсэн юм биш байгаа. Миний хүсэл өөр зүгт байсан юм биш байгаа гэсэн бодол л доо. Үнэндээ хүсэл нь аль зүгт байгааг бидний хэн маань ч гэсэн мэддэг гэж үү дээ...
... Хэр их хугацаа өнгөрсөнийг яг таг мэдэхгүй юм. Ямартай ч яг л гэрлэлтээ батлуулж байсан шигээ нэг л өдөр цуцлуулж зогссон. Эхнэр нь араар нь тавиад байгааг нь мэдчихсэн хэрэг биш шүү. Зүгээр л нэг өдөр ялихгүй маргалдчихаад хэн хэн нь уучлал гуйхыг хүсээгүй. Магадгүй эхнэр нь иймхэн зүйл ингэж даамжирна гэж мэдсэн бол түрүүлээд буулт хийчих байсан л байх. Бүсгүй хүний зан хойно доо. Харин Т-г тэгэхэд юу нь хатгасан юм тэр зүгээр л энэ бүхэн юу болж дуусхыг харья гэж бодсон. Магадгүй өнөөх эргэлзээ, эсвэл бага насны дурсамжаасаа болоод гэр бүлээс гадуурх харилцааг үзэн яддаг зан нь ч нөлөөлсөн юм билүү? Ийм зүйлийг үзэн яддаг болхоор тэр энийг зогсоох гэж оролдсон ч байж мэдэр. Тэр арга зам нь энэ ч байсан байх л даа.
...Тиймээ та таачихлаа. Т эрх чөлөөтэй болуутаа л эхний эмэгтэйтэй уулзаж эхэлсэн. Уг нь тэр ингээд л бүх юм байрандаа орчихно гэж төсөөлсөн л дөө. Гэтэл тийм биш байсан юм. Эхнэрээсээ салсаны дараах эхний эмэгтэйтэй хийсэн анхны үүлэн борооны ажил нь түүнд огтоос амтгүй санагдсан. Өмнө нь чих тавин сонсч, үл мэдэгхэн инээмсэглээр нэг л мэдхэд унтчихдаг байсан бүсгүйн яриа ч үнэндээ нэг их сонин санагдаагүй юмдаг. Т эхний удаад үүнийг нэг их анзаараагүй л дээ. Харин дараа дараагийн удаад энэ бүхэн давтагдаж эхэлхэд тэр харин гайхаж эхэлсэн. Миний таньд юу ярих гээд байгааг та одоо ойлгож эхэлж байна уу? Т ч энийг ухаарах гэж бас багагүй хугцааг өнгөрөөсөн юм. Эцэст нь Т учрыг нь олсон. Ердөө л энэ хоёр эмэгтэй нийлж байж л Т-ийн хувьд нэгэн цул дурлал, хүсэл тачаалынх нь бай болж байсан юм билээ л дээ. Аяга хагараад хоёр хэсэгт хуваагдчихвал, ширээний хөлнүүд хугараад уначихвал аль алийг нь л чи ашиглаж болохгүйтэй адил нэгэнтэй нь гэрлэж нөгөөтэй нь нууцхан учирч байж л энэ бүхэн бүрэн дүүрэн болох учиртай байж. Харин хэн нэг нь л үгүй бол нөгөө нь Т-д хэрэггүй байж. Ингээд нэгэнт эхнэрээсээ салчихсан болхоор эхний бүсгүй ч Т хэрэггүй байсан хэрэг. Анх энэ үнэнийг нээхдээ Т бодлоосоо хачин их ичсэн ч үнэнээс ичих эсвэл зүхлээ гээд тэр дүрээ хувиргчих биш дээ...
... Т тэгээд ясан бэ гэж үү? Тэр хоёрдахь бүсгүйг ч орхих хэрэгтэй болсон. Эхэндээ Т ерөөсөө л хоёр бүсгүйг зэрэг амьдралдаа байлгаж байж л амьдрал нь бүрэн дүүрэн болохоор заяагдсан тийм ханаж цададгүй амьтан юм болов уу хэмээн өөрийгөө зүхэж, эцгийнхээ өөдгүй занг өөртөө ч өвөлчихсөн юм биш байгаа хэмээн айсан. Гэхдээ аз болж тийм байгаагүй ээ. Ердөө л энэ хамтдаа байж л нэгэн бүхэл болох тийм хоёр эмэгтэй нэг эртэй зэрэг таарчихсан хэрэг. Эсвэл Т-ийн хувьд энэ хоёр эмэгтэй нийлж байж л нэг бүхэл болох ёстой байсан ч байж болох. Одоо бол Т эхнэртэй. Өөр зүйлийг хүсэхгүйгээр түүнтэйгээ жаргалтай сайхан амьдарч байгаа. Read more...

Help

Oct 5, 2010

Нэг хүнээс ийм хүсэлт ирсэн юмаа... боломжтой нь цаг заваараа энэ хүнд туслаарай...

HI All!!
bi 7 sard 1 stipended orsoltsson yuma. herwee butwel bi computer bolon fotocamera awah yum.
tgd ter butehiin tuld ta nariin tuslamj heregtei bn:
doorh linked orj minii videog uzeed, email addressaa passwordtoigoo ugnu.Passwordoo 2 udaa uguud ter dor bgaa jijighen tsonhiig chagt bolgoj temdeglene uu( ter n privacy policy n bgaa yum). tgd email ruu chini tsaanaasaa 1 link ireh yum. teren deer daraad minii tuluu sanalaa ugch bolno: videonii dor 5 hoshuunuud bgaa. teriig tawan shirheg tawan hoshuu bolgoj idewhjuuleerei :)

Hen ih sanal huraasan n "hojih" bolhoor minii tuluu sanalaa ugch 5 minutiin tsag gargaach gej ta buhnees huseh baina.

http://www.stipendium.de/ev/bewerber-2010/1866-vordiplomarbeit-und-weitere-projekte end darj emailee ugnu uu.

BAYARLALAA!!
Sanchira Read more...

....

Aug 13, 2010

Баяртай гэж би яахин хэлж чадна...
Баяртай гэж би яахин хэлж чадна
Би хэзээ ч, бүр хэзээ ч хэлэхгүй
Элгэн хайртай бүхнээсээ саллаа гэвч
Энэ үггүйгээр л би явна

Намрын тал шаргал өвсөөр халиурч
Навч цэцэг гандан гундан унасаар
Эргэцүүлэн бодох бодлоос минь хурднаар
Эргэж ирэхгүйгээр аяархан буцаж байна

Үүргэлсэн юм шиг бүхий орчин дүнсгэр
Үдшийн гэгээ ч цаанаа л нэг нуумгай
Уйлж явааг минь бусдаас нуух гэв үү
Усан бороо л хаа нэг дусагнах юм даа

Монголын намар...Үгээрч хэлэмгүй
Морьдын явдал ч зөөлөрч гишгэнэ
Үлгэрийн төгсгөл шиг жаргалтайн дэлгэр байхад
Үдэш болтол би юуг хүлээн санааширна...

Баяртай гэж би яахин хэлж чадна
Би хэзээ ч, бүр хэзээ ч хэлэхгүй
Элгэн хайртай бүхнээсээ саллаа гэвч
Энэ үггүйгээр л би явна
Ж. Болд-Эрдэнэ Read more...

...

Aug 10, 2010

эцэж ядраад хүлцэжээ... үнэтэй санагддаг байсан бүхний үнэ цэнэ гээгдэж... гэхдээ энийгээ мэдэх таатай байна... зөв замдаа л орж явна гэж бодов... энэ тэнэг хүсэл гэдэг юм хаанаас яж төрдөг юм бол... үнэн тэнэг зүйл шүү хахаха... Read more...

Шүтэн бишрэгч

Jul 30, 2010

Өмнөх өдөр нь их л нямбайлан индүүдээд эвхэж тавьсан хувцаснууд дээр өглөөний нарны турь муутай туяа тусан өрөө тэр чигээрээ шаргалтаж эхлэхэд тэр сэрээд сурсанаараа гар хангалга хийж эхлэв. Эмэгтэй хүн эргүүлж өвөртөө оруулах нь хэтэрхий төвөгтэй, залхуу хүргэм санагддагаас тэр ингэж дур тачаалаа гадагшлуулаад бараг л дасчихсан хэрэг л дээ.
Эцэг эх нь их л ном цуглуулсан хүмүүс байсан болохоор өнгөрсөнийх нь дараа түүнд өвлөгдөж ирсэн зүйл нь энэ байр тэгээд номнууд л байсан. Эцэг эхээс нь хойш энэ байшинд юу ч нэмэгдээгүй, хуучин ТВ бүтээлэг нь ч яг тэр хэвээрээ л байгаа.
Амьдрахын тулд тэр эхлээд эцэг эхийнхээ номнуудыг худалдаж эхэлсэн. Дараа нь ном зараад амьдраад байж болохыг ухаарж эхлэх үедээ хотын төвд жижигхэн байр хөлсөлж хуучин номын мухлаг ажиллуулах болжээ. Юу зараад байгаагаа хүн мэддэг байх хэрэгтэй болхоор тэр уншиж эхэлсэн. Эхлээд залхуутай дараа нь сонирхолтой эцэст нь тэр бүүр номонд донтож орхижээ. Түүний хамгийн дуртай зохиолч нь Ж. Тэр түүнийг чин сэтгэлээсээ шүтэн биширдэг бөгөөд бүх номыг нь доор хаяж хоёр уншсанаас гадна хэн нэгэнтэй ярилцахдаа боломж л гарвал номнуудаас нь нэг өгүүлбэр ч болтугай ишлээд дотроо бол их л маадгар суудаг.

Оны өмнө байна уу даа тэр анх удаагаа зориг гарган байж өөрийнхөө шүтээн рүүгээ захидал илгээсэн юм. Зохиолчийг шүтэн биширдэг тухайгаа түүний номнуудгүйгээр амьдрал нь там болчихож ч мэдэх байсан тухай, боломж гарвал өдрийн хоол үгүйдээ хамтдаа кофе ч болтугай уухсан гэсэн хүсэлтээ захиагаараа уламжилсан хэрэг.
Үүнээс хойш бараг найман сар өнгөрчээ. Энэ хугацаанд тэр долоо хоногийн ганц амралтын өдөр ням гаригт сайтар унтаж босоод дуртай хоолоо хийж идээд хэдэн тамхи угсруулан сорж кофегоор даруулсаныхаа дараа их л халган байж бичиг цаас нийлүүлэн өмнөхтэйгээ утга нэгтэй өөр нэг шинэ захидал бичиж эхэлдэг. Зарим нэг үг үсгийг сольж илүү цэвэрхэн гаргацтай бичих гэж хичээдгээс бусдаар бүх л захиануудын утга нь ижилхэн. Ингээд маргааш ажлын өдрийн өглөө ажил руугаа алхахдаа шуудангаар дайрч захидлаа хийгээд хариу ирсэн эсэхийг шалгадаг. Яг ингэх үедээ шуудангийн байшин харагдмагц буцаад алхчихмаар эсвэл ерөөсөө л хурдхан хажуугаар нь гүйж гараад ажилдаа шуудхан явмаар санагдаж хамаг бие нь чичигнэн зүрх нь хүчтэй цохилдог ч энэ айдсаа яаж ийж даваад шуудангийн шар байшинд орж өөрт нь хариу ирсэн эсэхийг догдлонгуй шалгаад дараа нь өөрийгөө хүчлэн өнөөх захидлаа хайрцагт хийнэ. Гэхдээ тэр хэзээ ч энэ хугацаанд өөр рүү нь ганц ч хариу илгээгүй зохиолчийг буруутгаж байгаагүй бөгөөд шуудангийн хариуцлагагүй ажилтнуудын алдаа эсвэл зохиолч ахиад шинэ роман бариад авчихсан эсвэл зүгээр л тэр огтоос өөртөө ирдэг захидлуудыг уншдаггүй байх гэх мэтийн таамаг бодож олоод сэтгэлээ тайтгаруулчихдаг.
Харин уржигдар өглөө түүнд хариу ирсэн. Өөрт нь хаягласан зохиолчийн гарын үсэгтэй дугтуйг хармагц тэр байдгаараа самгардаж шуудангийн хайрцгаа эргүүлж хаагаад дараад зогсчихмоор санагдсан ч нэг л мэдэхэд өнөөх захидлыг гартаа барчихсан гудмаар солиотой мэт хурдлан гүйж байсан. Ингээд хамгийн ойрын хүн багатай цэцэрлэгт очиж амьсгаагаа дарж нэг тамхи татасныхаа дараа захидлаа халааснаасаа гаргаж ирээд тал талаас нь их л нухацтай барьж үзсэн. Эхлээд огт задлалгүй шуудхан шатаачих нь эсвэл ураад хаячихсан нь дээр юм уу гэж бодсон ч тэсгэлгүй л задалж орхисон. Яг л түүний бичсэн захианд таарсан энгийн хариу. Өөрийнх нь зохиолуудыг байнга уншдагт талархсан үгс тэгээд түүнтэй өдрийн хоол идэхийг зөвшөөрч бүүр гэртээ урьсан байлаа. Ингээд тэр ажилдаа ч очилгүй шуудхан гэртээ ирж цөөхөн үлдсэн шинэвтэр хувцаснуудаасаа өөртөө хамгийн зохидог гэж бодсоноо сонгоод их л хичээнгүйлэн угааж эхэлсэн.

Өчигдөр нь бага зэрэг уучихсан болохоор итгэл муутайхан хирнээ жигдхэнээр хаалга тогших чимээнээр үд дунд гэхэд л сая нэг зохиолч сэрлээ. Хэн манайд ирэхсэн билээ гэж бодоод үргэлжлүүлэн унтах гэж хичээсэн ч өнөөх тогшилт ер зогсох шинжгүй харин ч хором мөч өнгөрөх тусам улам ч илүү идэвхитэй болоод байх шиг санагдсанд өөрийгөө хүчлэн байж нүцгэн шахуу хаалга өөд зүглээд бухимдангуй нээвэл 25 гаран насны загвар нь хуучны гэмээр хувцасласан туранхай залуу итгэл муутайхан инээмсэглэсээр зогсож байлаа.
Эхлээд ямар нэгэн сурталчилгааны ажилтан эсвэл ерөөсөө л байрны мөнгө усны тоолуур энэ тэр асуух гэж яваа хэн нэгэн гэж бодсон ч иймэрхүү ажилд явж байгаа гэхэд хэтэрхий цэмцгэр санагдав. Тэгээд ч хаалга нээгдэснээс хойш хэдэн хоромд тэр юу ч хэлэлгүй өөдөөс нь гөлийгөөд зогсчихсонд багахан гайхаад “чи чинь” гээд эхэлтэл өөдөөс нь өнөөх залуу аяарханаар “Би бага зэрэг эрт ирчих шиг боллоо. Маргааш, хэрвээ таньд тохиромжгүй бол, би маргааш ирэе дээ” хэмээн бараг шивэгнэв. Яг энэхэн агшинд өнөөх шүтэн бишрэгч гэсэн бодол зохиолчийн тархинд харван орж ирэв. Эргээд унтвал унтчихаар байсан ч өдрийн тал бараг л өнгөрчихсөнийг санан өөрийгөө хүчлэн байж “Яалаа гэж дээ би бүүр мартчихаж, ор л доо... Mанайх зочин хүлээж авахад тийм ч таатай биш байна. Гэхдээ ойрхон нэг аятайхан хоол идчих газар би мэднэ түр хүлээгээрэй” гэж амандаа бувтнаж амжаад хувцсаа өмсөхөөр нөгөө өрөө рүүгээ оров.

Зохиолч олон шүтэн бишрэгчтэйгээ өөртөө ирдэг захидлуудаас мэднэ. Анх залуу явахад ч ийм захидлуудыг уншиж суухад ахиад юм бичих урам зориг ордог байсан бол адилхан шахуу ийм захидлуудаас одоо бол залхчихсан л даа. Тийм болохоор уншдаг ч үгүй. Харин сүүлийн үед эргээд л захидал уншиж суухад цаг гаргах болсон. Зохиолч “Шүтэн бишрэгч” нэртэй нэгэн зохиолч ба түүний шүтэн бишрэгч хоёрын харилцааны тухай зохиол эхлүүлээд тэг голд нь ороод гацчихсан хэрэг. Зохиолч ямар байдгийг тэр чамгүй сайн мэднэ л дээ. Харин шүтэн бишрэгчийг бол үгүй. Тийм болохоор тэдний юу бичдэгийг сонирхон уншиж зарим нэгэнтэй нь уулзаад амжсан.
Эхнийх нь царай муутай махлаг бүсгүй байсан. Хувцсаа муу тохируулж өмссөн, тэгээд ч эв хавьгүй биетэй дээрээ ихэнхидээ тэнэг гэмээр зүйл ярьж байсан болохоор түүнээс хурдхан салахсан л гэж хүссэн. Харин дараагийнх нь уран зохиолын ангийн оюутан охин. Хэт царайлаг биш ч их аятайхан төрхтэй, залуухан сайхан биетэй ухаалаг гэж болохоор охин байсанд тэр бүүр ахиад ч нэг удаа уулзан хамт оройн хоол идэж гэрт нь хүргэж өгөнгөө зүгээр л нууц амрагууд байж болох юм гээд цухуйлгаад амжсан. Гэхдээ тэр охин огцомхон татгалзсанд хэтэрхий түрэмгий ч байв уу хэмээн тэр өөрийгөө багахан зэмлэсэж билээ. Харин дараагийнх нь энэ нусгай л даа. Зохиолч уг нь арай дориун хүн ирэх болов уу гэж бодтол харах царайны дуугуй байрын өөртөө итгэлгүй залуу байсанд багахан урам хугарсанаас өнөөх залууд ийм нэр өгсөн хэрэг. Магадгүй нойроо хэт харамласан болхоор ч шүтэн бишрэгч нь түүнд тэгэж санагдсан байж болох. Шалтгаангүй юмс гэж хорвоод байх биш. Гэхдээ тэр шалтгаан нь үр дүнтэйгээ харьцуулахад ямагт өчүүхэн байдаг хойно...

Зохиолч шалавхан хувцсаа өмсөж амжаад өөрийнхөө дотроо нэрлэснээр нусгайгаа дагуулан өдөр бүр ордог өнөөх л хоолны газраа зүгэллээ. Эхнэрээсээ тусдаа амьдрах болсон сүүлийн жил гарангийн хугацаанд түүнийг энэ жижгэвтэр уушийн газар л хооллож ундлах болсон гэхэд болно. Эргэн тойронд нь өөр газрууд байдаг ч энд ямар нэгэн байдлаар дотно санагддаг болохоор шинэ туршилт хийхийг тэр хүсдэггүй.
Анх энд орж ирээд Үлисс уншиж суухад нь зөөгч бүсгүй нь хүрч ирээд аяархан дуу алдчихаж билээ. Тэр бүсгүй ч бас Үлиссийг уншиж байж таарсан хэрэг. Магадгүй тэгээд л энэ газар дотно санагдах болсон байх. Эхнэрийнх нь залуу цагийг санагдуулам их л үзэсгэлэнтэй бүсгүй байсан ч түүнтэй унтах хүсэл нэг их төрөөгүй юм. Зүгээр л ийшээ орж ирэхэд хаа нэг яриа дэлгэх танилтай байхсан гэж бодсоноос л тэр байх.
Зохиолч яг урьдынхаараа цонхны хажуугийн суудалдаа сууж үүдэнд үг дугарснаас хойш ахиад ганц ч үг ган хийгээгүй шүтэн бишрэгчтээ хандан юу захиалах вэ? гэж асуув.
Шүтэн бишрэгч хоолны үеэр байн байн тамхи асаан татах аж. Түүнийг хараад зохиолч их цэвэрхэн гартай юм, яг л тамхи татах эсвэл юм бичихэд зориулагдсан юм шиг цэвэрхэн хуруунууд... хэмээн бодож амжив. Шүтэн бишрэгчийн өөрийгөө хүчлэн байж инээмсэглэх нь, угтаа бол цаанаа гунигтай гэмээр төрх нь залуу насыг нь санагдуулаад амжив. Олон жилийн өмнө тэр ч гэсэн яг л ийм зожигдуу гэхдээ тулаад яривал нүүрэмгий гэмээр, аугаа ихийн төлөөх мөрөөдлөөр дүүрэн романтик залуу явсансан. Харин цаг хугацааны салхи бүхнийг өөрчилжээ. Ингээд бодохоор энэ орчлонд цаг хугацаанаас бусад нь бүгд л худал хуурмаг. Тэр ямар ч аугаа зүйлийг өчүүхэн болгох өршөөнгүй сэтгэлтэй шигээ ямар ч өчүүхэнг хамгийн аугаа болгох өгөөмөр нэгэн. Ингэж бодуутаа өнгөрсөн тэр мөчүүдийн төлөөнөө тэсгэлгүй ихээр харуусаад зохиолч хундага архи захиалав. Харин шүтэн бишрэгч шар айраг авлаа. Хоолны туршид тэд хоорондоо юу ч ярилцаагүй ч хэн хэнд нь эвгүй санагдсангүй. Магадгүй яг эндээс л жинхэнэ нөхөрлөл эхэлдэг бизээ. Зохиолч гэхдээ удаан тэссэнгүй аниргүйг эвдэн чи эхнэр эсвэл найз бүсгүйтэй юу? хэнтэйгээ амьдардаг вэ гэж асуулаа. Угтаа бол энэ залуугийн хэнтэй амьдардаг найз бүсгүйтэй эсэх нь түүнд огтхон ч хамаагүй ч өөр яриа эхлүүлчих шалтаг олдсонгүй.
-Эмэгтэй хүн байхгүй. Номнуудтайгаа л амьдардаг хэмээн залуу их л хэвлүүхэн хариулав.
-Залуу насаа ингэж өнгөрөөх уйтгартай биш үү? Заримдаа би яг чам шиг амьдарсандаа харамсмаар санагддаг юм.
-Мэдэхгүй юм даа. Ирээдүйд юу болохыг бид мэдэх биш. Ямартай ч одоо надад энэ бүхэн таатай санагддаг.
-Чи бичдэг үү?
-Үгүй ээ зүгээр л уншдаг. Надад таных шиг их авьяас байхгүй. Гэхдээ бичихсэн гэж хүсдэг.
-Хүмүүс үүнд их авьяас шаардагддаг гэж боддог, үнэндээ тийм их шаардлагатай биш шүү дээ. Бидний эргэн тойронд үй түмэн дохио тэмдэгүүд нисч явдаг. Үүнийг л сэрж мэдэрч таних хэрэг гардаг юм. гэж хэлээд инээмсэглэн байж ингэхэд чи яагаад надтай уулзахыг хүссэн юм бэ дэ? хэмээн зохиолч сониучирхав.
-Яагаад гэдгийг нь мэдэхгүй юм. Зүгээр л ярилцахыг хүссэн ч юм уу? Миний хамгийн дотны найз миний номнууд. Үүн дотроос таных бол бүүр ч илүү дотно санагддаг юм. Зөвхөн уншаад суухаас цаашилж үзэхийг хүссэн байх. Ерөөсөө л сүүлийн хэдэн жил бараг л номын дэлгүүрийн үйлчлүүлэгчдээсээ өөр хүнтэй би бараг л уулзаагүй байх. Ганцаараа байх дуртай ч хүнд цөхрөх үе гэж бас таарнаа даа. Энэ хотынхноос хэн нь ч надтай чин сэтгэлээсээ ярилцлаа гээд ойлгохгүй гээд бод л доо. Үгүй би тэднийг бүгдийг нь танихгүй л дээ гэхдээ л ингэж боддог юм. Магадгүй та л, та л ярилцаж болох хүн гэж бодсон байх хэмээн дуржигнуулав.
-Тэгээд төсөөлөл бодит байдал хоёрт хэр их зөрүү байна?
-Мэдэхгүй юм даа бид арван өгүүлбэр ч солилцож чадсангүй. Гэхдээ би тайван мэдрэмжийг мэдэрч байна. Нэг их тохиолддоггүй зүйл л дээ. Олон жилийн өмнө найз бүсгүйтэй байхдаа л надад ийм мэдрэмж төрдөг байлаа.
-Найз бүсгүй, залуу нас, хайр дурлал... бараг л мартчих шахсан зүйлс байна шүү. Тэгээд салчихсан хэрэг үү? Харамсалтай юм тэд их чухал хүмүүс шүү.
-Хүн өөртөө байгаа үнэтэй зүйлсийг алдах үедээ л анзаардаг. Эсвэл тэр алдагдсан учраас л бидний хувьд үнэ цэнэтэй болдог ч юм уу? Би хариултыг нь одоо болтол олдоггүй юм.
Хачин амьтан шүү хүн. Бид өөрсдийгөө хэзээ ч бүрэн таньдаггүй хирнээ сар од марсийн усны тухай судлах нь шаал утгагүй хэрэг тийм үү? Төсөөлөөд үзэе л дээ миний найз бүсгүй тэр хэрвээ намайг хэзээ ч орхиж яваагүй одоог хүртэл дэргэд минь байсан гэхэд би түүнийг өнөөдрийнх шигээ эрхэмлэн үзэх байсан болов уу? Энэ орчлонд мөнх юм гэж үгүй болрхоор бид хоёрын харилцаа хэзээ нэг цагт дуусах л байсан. Магадгүй зөв цагтаа ч дууссан юм бил үү? Хүн ер нь хэзээд нэг чиг шугамаар амьдарч чаддаг болов уу, үгүй ядахдаа тийм хүн нэгээхэн байдаг болов уу? Би саяхан нуруугаа наранд түлчихсэн юм л даа. Өнөөдөр нурууны минь арьс хууран унаж араас нь шинэ арьс гарч ирж байна. /Тэр бүүр нуруу руугаа гаруу явуулсанаа хууларсан арьс гаргаж ирээд зохиолчид харуулав/. Та боддоо яг л авгалдай эрвээхэй болох шиг эсвэл Кафкагийн хувирал мэт санагдсан шүү. Энэ бол гэхдээ зөвхөн арьс. Гэтэл бидний зүрх сэтгэл ч гэсэн ийм байдаг болов уу? Заримдаа тэр зовлонд түлэгдэн шархалдаг. Үгүй заавал ч зовох ч албагүй л дээ яагаад гэвэл арьс өөрөө л гуужин унаж байдаг болрхоор. Сэтгэл маань үхжиж араас нь ахиад шинэ зүрх сэтгэл урган бий болно. Гэтэл чухам өмнө нь үхэжсэн хэсэг, өнөөдөр шинээр ургасан тэр хэсэг хоёрын аль илүү эрхэм эсвэл үнэн юм бэ? Хүн өөртөө ч бүрэн итгэж чадахгүй байх гэдэг зовлонтой хэрэг шүү.
- Хувирал гэдэг бидэнд байгалиас өгсөн чиг шугам нь биш үү? Навч ногоороод дараа нь шаралж эцэст нь модноос тасран унадаг. Тэгэхээр бидний зүрх сэтгэл ч гэсэн хувьсан өөрчлөгдөх нь гарцаагүй хэрэг.
- Тийм яг зөв. Гэтэл үнэн гэдэг маань өөрөө ганц уу? эсвэл тэр хувирал бүрт тохирсон нэг үнэн бий юу?
-Хэрвээ үнэн гэж байлаа гэхэд бүүр нэг биш олон байлаа гэхэд худал болчих биш үү? Үүнээс болоод л чи өнөөдрийг хүртэл номнуудтайгаа амьдраад байгаа хэрэг үү?
-Яг тийм. Өнөөдөр би нэг бүсгүйг хүснэ. Гэтэл хүсэл гэдэг өөрөө хичнээн хуурамч. Энэ хүсэл хэзээ нэгэн цагт өөрчлөгдөх эсхийг? Үгүй ерөөсөө өнөөдрийн энэ хүслийг жинхэнэ хүсэл гэдгийг би хэрхэн таних билээ? Хүсэл нөхцөл байдлаас үүснэ. Халуунд хүн хүйтэн юм уухыг хүсдэг шиг л. Нөхцөл байдал гэтэл өөрөө бас байнга хувирч байна. Ингэхээр би тэр бүсгүйгээс нэг цагт уйдаж л таарна. Эсвэл тэр надаас. Үүний оронд ном унших нь хамаагүй таатай хэрэг. Магадгүй бүүр ийм таатай зүйл байхад надад секс ч онцын шаардлагагүй. Хүн бүр улаан өнгөнд дуртай биш. Хүн бүр мөхөөлдсөнд дуртай биш. Тэхээр би ч секст заавал дуртай байх албагүй.
-Тэгвэл бид ч гоонь эрчүүд гэдгээрээ адилхан юм биз дээ.
-Би таныг эхнэртэй гэж бодож байсан.
-Мэдээж байсаан гэхдээ бид хамт амьдрахаа болиод удаж байна.
-Би уг нь таны зохиолуудаас эхнэртээ их хайртай гэж боддог байсан.
-Тийм ээ байсан. Ахиад л өнгөрсөн цаг дээр ярих нь. Аз уу эсвэл гай юу тэр чиний найз бүсгүй шиг намайг орхичихоогүй л дээ. Бид гэрлэцгээсэн. Эхэндээ бүх л зүйл сайхан байсан. Тэгээд дараа нь хүүхэд ахиад хүүхэд гээд л. Эгэл жирийн амьдрал. Уйтгарт эцгийн дүр. Гэтэл би үүнийг хүссэн бил үү? Би бичихийг л хүсч байсан. Яг ийм гэр бүл дотор би шинэ зүйл бичиж чадна гэж үү? Өнөөх барьж тэмтэрч мэдрэх ёстой дохио тэмдгүүдээ би аажмаар алдаж эхэлсэн. Надад ерөөсөө л сайн эцгийн дүр зохихгүй хэрэг. Надад шинэ эрч хүч хэрэгтэй байлаа. Ингээд би өөр хүүхнүүдтэй орооцолдож эхэлсэн юм. Хүмүүсийн л алхдаг тэр жимээр би алхах юм бол тэдний л мэдэрч таньж хүртэж байгаатай таарна. Би шинэ зүйл хүртэхийн тулд тэр жимээс аль болох өөр замаар алхах хэрэгтэй байсан хэрэг. Ер нь бүхлээрээ миний гэрлэлт алдаа байсныг тэгэхэд л би ойлгосон юм. Гэхдээ надад тийм их хайртай эмэгтэйг орхиод явна гэдэг хэцүү. Зүгээр л тэр намайг орхихыг би хүлээдэг байлаа. Ингээд тэсгэл алдаад эхлэхээрээ би улам бүүр гаарч улам л олон хүүхнүүдтэй зугаалж түүнийг бусдын нүдэн дээр гутаан доромжилдог байсан. Тийм ээ би санасандаа хүрсэн, тэр одоо надаас явчихсан. Чи найз бүсгүйгээсээ энэ хүрэлгүй салсан харин ч азтай юм. Чиний ийм залуудаа ухаарчихсанг би бүүр сүүлд ойлгож шүү.
-Та ингэхэд яагаад надтай уулзахыг зөвшөөрсөн юм?
-Чи надтай илэн далангүй байна. Би ч бас чамд ингэж хандахыг хүсч байна. Би зүгээр л бичиж байгаа зохиолдоо шинэ санаа олохыг хүссэн учраас энэ уулзалтыг зөвшөөрсөн. Түүнээс биш надад ийм зүйлд зарцуулах цаг зав шинэ танилтай болох хүсэл аль нь ч байгаагүй юм шүү. Дүү минь уучлаарай.

Шүтэн бишрэгч энэ үед тэхээр би золиос юм биз дээ гэж аяархан шивнэсэн ч зохиолчид огтхон ч гомдсонгүй. Харин эхнэрээ хуурдаг байсан гэдгийг сонсоод тэр түүнийг бараг үзэн ядав. Тэр бүх зүйлд, бүүр аллагад хүртэл зөвтгөх шалтгаан бодоод олчихож чадах ч ийм зүйлийг зөвтгөж чаддаггүй.
Харин зохиолч хөөрхий залууг гомдоочихов уу гэж бодоод багахан гэмшив. Үнэндээ бол залуу шал өөр зүйлд урам нь хугарсан билээ.

-Шүтэн бишрэгч, та яагаад зохиолч болчихсон юм гэж гэнэтхэн асуув.
-Би зүгээр л бичихгүй байж чаддаггүй байсан. Эхэндээ ч ямар нэг шаналан зовлонтой зүйлтэй таарахад суугаад бичихээр тайвширдаг байлаа. Нас яваад ирэхээр, амьдралаас хүртэж амталж болох тэр зүйлсийг нь бүгдийг амтлаад дуусчихсан хойноо бол бичих маань зүгээр л зуршлын хэмжээнд очсон байх. Яг л кофе ууж тамхи татах шиг. Би уг нь залуудаа төгс төгөлдөрт тэмүүлж байсан. Гэхдээ өнөөдөр бол түүнд ягаад ч хүрэхээргүй холд очиж дээ. Одоо бол өөрийгөө өрөвдөж байна. Яг үнэндээ ямар нэгэн зүйлийн тухай бичээд түүнийгээ ном болгон хэвлүүлж бусдад худалдана гэдэг хамгийн утгагүй явдал. Аймаар том гэмт хэрэг гэдгийг хэтэрхий хожуу л ухаарч. Ер нь миний үзэл бодол төсөөлөл мөрөөдөл бусдад ямар хамаатай юм. Тийм биз? Үгүй тэгээд бүүр зарим зохиолуудад минь минийх ч гэх юм байхгүй шүү дээ. Зүгээр л бичихгүй байж чадахгүй учраас зарим нэгэн зүйлсийн тухай бичсэн. Гэтэл үнэн хэрэгтээ бичиж байгаагаасаа шаал өөр зүйлийг би хүсч бодож байсан. Өнөөдөр би бичиж байгаагаа үзэн яддаг ч зогсч чадахгүй байна. Ингээд бодрхоор ямар хөгийн хэрэг вэ? Зарим хүмүүс хоол эсвэл хувцасны төлөө мөнгө төлдөг байхад зарим нэг нь номны, уран зурагны төлөө мөнгө төлдөг. Аль аль нь ичгэвтэр, би ч тэр чи ч тэр. Чи юуны төлөө уншдаг юм бэ? Би мэдэхгүй л дээ. Гэхдээ ихэнхи нь зүгээр л бусдад гайхуулж ярихын төлөөнөө, бусдаас онцгойрохын төлөөнөө уншдаг. Аль аль нь л шал хэрэггүй зүйлс. Аугаа зохиолч аугаа уран зураач тэдний шүтэн бишрэгчид яг л айл гэр болон тоглох хүүхдүүдээс ялгаагүй юмс.
-Үгүй дээ ингэж бодвол хэтрүүлэг. Би таны бас бусад зохиолуудаас өөрийгөө танин нээдэг. Дотроо байсан хүрч чадаагүй тэдгээр зүйлстээ хүрдэг. Энэ ямар таашаалтай гээч та буруу бодож байна. Хэмээн шүтэн бишрэгч зөрүүдлэв.
-Өөрийгөө таньж мэдэх гэнэ ээ. Үүний төлөө хэн нэгний номыг уншсан дорвол ууланд очоод даян хийсэн нь дээр биз. Бидний урлаг гэж нэрлэсэн энэ зүйлс үнэндээ хэнд ч хэрггүй зүйл. Зөвхөн урлаг ч биш л дээ ер нь бидний энэ амьдрал өөрөө хэнд ч хэрэггүй зүйлс шүү дээ. Ер нь бол үнэхээр ухаантай хүн ном бичих гэх мэтийн хэнд ч хэрэггүй зүйлс хийнэ гэж үү дээ? Чи төсөөл л дөө. Хүмүүс яагаад бүтээн туурвидаг юм бэ? Миний бодлоор энэ бол айдастай холбоотой. Хүн бүр үхнэ. Гэхдээ хүн бүр үхлээс айдаг. Зарим нэг нь хүүхэд хийж яс махны тасархайгаа орчлонд үлдээдэг. Энэ бол нэг талаараа мөнхрөлд тэмүүлж буй үйлдэл. Гэхдээ энэ бол яс махны л мөнхрөл төдийхөн юм шүү дээ. Хүүхэд нь эцэг эхийнхээ оюун санаа бодол мөрөөдлийг нь тээж амьдрахгүй нь гарцаагүй. Ингүүлэх гэж бид оролддог л доо. Өөрийнхөө хүрч чадаагүй бүхнийг хүүхдээсээ ичгүүргүйгээр нэхээд л... Үүнийгээ хайраар халхавчлаад л... Үнэндээ тэр бол хайр биш ердөө л үхлээс айсан мөнхрөх хүсэл. Харин өөрийгөө бусдаас арай дээгүүр ухаантай гэж бодсон хүмүүс бичиж зурж туурвидаг. Тэд үхлээс айж мөнхрөхийн төлөө л үүнийг хийдэг. Түүнээс биш чиний сайн сайхан чи өөрийгөө таних энэ тэр бол тэдэнд өчүүхэн ч хамаагүй. Хүн шиг өчүүхэн өөрийгөө хичээсэн зантай амьтан бусдыг таниулж гэгээрүүлэхийн төлөө ном бичнэ гэж үү дээ. Орчлон ертөнц ийм л байсан, ийм ч байх болно. Ер нь ингээд бодохоор хүүхэд хийх эсвэл ном бичих бол угтаа бараг л ялгаагүй өчүүхэн хүний зан. Хамгийн шившигтэй нь тэр бичсэн зүйлээ хэвлээд худалдаж буй явдал. Магадгүй ингээд бодохоор энэ хорвоо дээрх хамгийн мэргэн хүн сократ эсвэл будда л байх. Тэд юу ч бичиж байгаагүй болохоороо тэр шүү дээ.

Намайг уучлаарай хэмээн зохиолч үгээ дуусгаад хоосорсон хундагандаа архи дүүргүүлэхээр зөөгчийг нүдээрээ хайж эхлэв. Ярьсан зүйлсийнхээ талаар тэр өмнө нь бодож байсан ч яг ингээд хэн нэгний өмнө бүх зүйлээ дэлгээд хэлтэл энэ бүхэн бодож байснаас нь ч илүү бодитой санагдахад тэр өөрийн эрхгүй гуниглаад халаасаа тэмтчин янжуур хайсан ч байсангүй. Шүтэн бишрэгчээсээ тамхи гуйж аваад тайвшрахын тулд татаж эхлэв. Тийм ээ тэр анх хүсч зорьж байснаасаа даан ч хол ирчихсэнээ ахиад нэг сэхээрэв. Гэхдээ бүүр ч ултайгаар сэхээрсэн хэрэг. Ингэхийнхээ хирээр түүнийг гуниг улам их нөмрөөд авсанд ганцаараа байх хүсэл төрөөд эхлэв. Шүтэн бишрэгчээс уучлал ахиж нэг хүсээд тэр гэрийн зүг яаравчлав. Гэртээ ирээд ч тэр тайвширч чадсангүй. Ганцаардаж цөхөрсөндөө дааран чичирхийлж үүнээсээ сатаарахыг хүссэндээ уулздаг бүсгүйчүүдийнхээ нэгийг дуудав. Хэн нэгнийг тэврэх нь түүнд илүү дээр байна гэж бодсоноос тэр л дээ. Яг л ийм мөчүүдэд тэр хуучин эхнэрээ тэврэхээр учиргүй их тайтгарчихдаг байснаа санасан юм. Гэхдээ бүсгүй ирсэн ч тэр тайвширсангүй. Түүнийг тэврэхийг ч оролдсонгүй. Бүсгүйн амнаас үмхий үнэртэж байх шиг санагдаж түүний утгагүй яриаг тэсвэрлэхэд ч тээртэй санагдаж секс хийе гэж бодсон ч огтхон ч дур нь төрсөнгүйд бүсгүйг хөөж явуулаад ганцаараа ууж эхэллээ. Хэрвээ түүнийг яг одоо хориод жилийн өмнөх идэр залуу нас нь харсан бол, өөрийнхөө ирээдүйг харсан бол шүү дээ ерөөсөө ийм утгагүй хориод жилийг туулж өнгөрүүлэхийг хэзээ ч тэвчихгүйсэн. Хэрвээ энэ бүхнийг өөрчлөх аргагүйг залуу нас нь мэдвэл эргэлзэх юмгүй шуудхан амиа хорлох байсан гэж тэр бодож амжив. Амиа хорлох.. гэж амандаа бувтаснаа тэр одоо ч яагаад оройтоогүй гэж, ахиад яг ийм хорин жилийг өнгөрөөгөөд өрөөндөө ганцаардан үхлээ хүлээж хэвтсэнээс яагаад яг одоо биш гэж.........

Энэ хооронд шүтэн бишрэгч уушийн газраас гараад эхлээд гэр рүүгээ алхаж байсан ч гэнэтхэн бодлоо өөрчлөөд хуучин номын мухлагаа зүгэллээ. Эхлээд тэр хулчийж харамссан ч амьдралдаа анх удаа зоригтой байхыг өөртөө сануулаад хүчлэн байж номнуудаа эхнээс нь шатааж эхлэв. Гашуун утаа хоолой хорсгож эхлэхийн үед тэр тэндээс гүйн гараад хажуухнаас нь өөрийнхөө номнуудыг, жижиг мухлагаа шатахыг, удалгүй галын машин дохиогоо хангинуулан ирж гал унтраагчид яаран гүйлдэхийг туйлаас сэтгэл хангалуун харж байлаа. Галынхны ажил дуусч номын мухлагаас ердөө үнс нурам л үлдэх үед тэр гэртээ харихаар алхах замдаа хотын гудамжуудыг, замын хажуугийн моддыг, хажуугаар нь зөрөх хүмүүсийг бараг л анх удаагаа чин сэтгэлээсээ сонирхон харж энэ бүхэн үнэхээрийн их таашаалтай санагдсанд багахан гайхав. Хоосон гэртээ орж ирээд шуудхан орондоо орж унтахаар хэвтсэн ч ямар нэгэн зүйлийг хийлгүй орхичихсон мэт хоосон мэдрэмж гэнэтхэн эзэмдээд авав. Чухам юу гэдгийг нь ч тэр удалгүй мэдсэн ч мэдүүтээ өөрөөсөө айх шиг болов. Хэдэн хормын дараа тэр айдсаа ялсан бололтой хурдхан хувцаслаад зохиолчийнд хүрэх замаар өнөөх гудмуудаар ахиад л сэтгэл хангалуун алхаж гарав. Зохиолчийн гадаа ирэхэд хэдийнээ харуй бүрий болчихсон байлаа.
Тэр энэ удаад өмнөхөөсөө ч илүү өөртэй итгэлтэйгээр чангахан хаалгыг нь тогшиж зохиолчийг хаалгаа нээх мөчид шуудхан түрэмгий гэмээр гэрт нь дайрч ороод согтуу эрийг юу болоод байгааг анзаарч амжихаас нь өмнө шуудхан гэрээсээ авч гарсан хутгаа цээжинд огцомхон дүрж орхилоо. Зохиолч юу болоод байгааг нэг юм ухаармагцаа ямар нэгэн зүйлийг хэлэх гэсэн боловч чадал нь хүрэлгүй газарт унах үед зочны өрөөндөө өөртөө бэлдсэн дүүжлүүрийн гогцооны үзүүр нүдэнд харагдаад харанхуй бүрхэн авлаа.

Шүтэн бишрэгч зохиолчийг үхэхийг тайвнаар ажиглан зогсоод бүүр нүд нь гөлийсний дараа үхдэл дээр очиж зүрхийг нь чагнаж хийсэн үйлдлээ баталгаажуулав. Тэр аллага үйлдсэн ч ер бусын тайван байлаа. Гэхдээ нэг талаараа бол энэ аллага биш зөвхөн өөрийн оюун санаагаа чөлөөтгөх л цорын ганц арга байсан ч байж мэдэх юм. Шүтэн бишрэгч зохиолчийг гарцаагүй үхсэнийг мэдсэнийхээ дараа тэдний тагтан дээр гарч нэг минут хэртэй тээнэгэлзэн зогссоноо эцэст нь ахиад нэгэн удаа айдсаа ялж тэндээс үсэрлээ. Тэр өмнө нь үхлийг аймшигтай хэмээн төсөөлж түүний өмнө арчаагүй сул дорой болно гэдэгтээ итгэдэг байсан ч яг цаг нь тулахад энэ бүхэн тийм ч аймаар санагдсангүй. Тэр доош унаж байхдаа байрны цонхнууд доор түүнийг цардмал замын дүрээр хүлээх үхлийг анхааралтай ажиглан энэ бүхэн өмнө нь хүртэж байгаагүй тийм сонихон мэдрэмжийг төрүүлэхэд яг л гайхамшигийн ертөнцөд очсон алисд бүх зүйл ийм хариг санагдаж байсан байхдаа гэж бодож амжив. Өөр лүү нь өртөөлөн ойртох цардмал замыг харахдаа миний тархи бяцрах болов уу, үхсэний минь дараа хүмүүс намайг олоход би ямархан харагдах бол ч гэж тэр бодож амжив. Цардмал зам хэдхэн метрийн зайтай ойртож ирэхэд тэр тайвнаар нүдээ анин бие суллаад өвдөлтийг хүлээв. Гэхдээ түүнд өвдөлт мэдрэгдсэнгүй. Залуу гайхсандаа хэдэн хормын дараа нүдээ нээхэд тэр хотын байшингуудын дундуур яг л шувуу мэт нисч явав...
Read more...

Бороо ба жазз.

Jul 28, 2010

Чухам энэ бүхэн хэзээ эхэлсэнийг би сайн санадаггүй юм. Магадгүй долдугаар сарын эхээр эсвэл сүүлээр нь ч байж мэднэ. Ямартай ч яг тэр өдрөөс өмнө бараг л арваад хоногийн турш сүүлийн хэдэн жил тохиолдоогүй их халуун манай хотыг дайрч дусал ч бороо оролгүй халуун нар шарж байлаа. Зуны халуун хирнээ урт тэр өдрүүдийн нэгнийх нь төгсгөлд, шөнө дундын орчим бүрхэг тэнгэр үл ялиг уйлагнан хэдэн дусал өдөржин халж улайссан цардмал зам дээр унаад тэр дороо ууршин алга болж байлаа. Энэ үед ингээд л битгий зогсчихоосой гэж бодож амжиснаа л би тодхон санадаг юм. Ямартай ч миний бас манай хотынхны олонхийнх нь хүсэл биелж бороо тэгсгээд зогсчихолгүй ширүүсч чийгний зөөлөн үнэр норсон өвсний хурц үнэртэй холилдон нээлттэй тагтаар чихцэлдэн орж ирхэд хаа нэгтэй сэтгэлийнхээ мухарт орхиод мартчихсан дурсамжууд нэг нэгээр сэрж намайг тойрон эргэлдэн нисцгээж байж билээ... Ирээдүй дандаа л биднээс хол, одоод ихэнхидээ л бид сэтгэл дундуур байдаг болхоор амьдралаас авч үлдэх цорын ганц зүйл нь зөвхөн дурсамжууд минь л байдаг байх. Бороотой харанхуй шөнийн хаа нэгтэйгээс жазз хөгжимийн сулхан аялгуу жигдхэн эгшиглээгүй л бол тэр шөнө жирийн л нэгэн бороотой өдөр байж миний амьдрал урьдынхаараа л огтхон ч дурсчих сонингүй өнгөрчихөж болох байсан юм. Гэхдээ тийм зүйл болхыг хэн нэгэн зөвшөөрсөнгүй. Эхлээд би тэр дууг Нэйт Кинг Колийн Күйзас Күйзас байна уу даа гэж бодсон ч миний мэдэдгүй өөр нэг хэлээр магадгүй хятадаар эмэгтэй хүн дуулж байсан юм даа. Зүгээр л миний тэгэхэд таамагласнаар бол шүү дээ багаар бодход хагас зууны тэртээх аялгуу байсан юм. Би нэг л мэдхэд тагтан дээр гарчихсан тэр хөгжим хаанаас эгшиглэж байгааг хайж эхэллээ. Тэр үед миний амьдарч байсан байрны тагтны эсрэг талд арваадхан метрийн зайд өөр нэг байшин байдаг байсан юм. Шөнийн нэг цаг болж байсан болхоор гэрэлтэй цонх бараг л байсангүй. 8-н давхарт нэг залуу унтахаар хэвтэж байснаа босоод тагтан дээрээ тамхилж байгаа харагдав. Гэхдээ тэр аялгуу тэндээс биш илүү холоос магадгүй дөрөв эсвэл таван давхраас л эгшиглэж байх шиг санагдсан. Есөн давхрийн тагтнаас чанх доошоо харвал усанд туссан бүдэг гэрлүүд харанхуй дунд гялалзах л үзэгдэж билээ. Харанхуй тийм нууцлаг болоод л сэтгэл татам басхүү айдас төрүүлэм байдаг биз. Нэг янжуур асаагаад дуусхын алдад тагтнаас доош хаянгаа яг л энэ янжуурийн иш шиг ингээд энэ тагтнаас үсэрчихлээ гэхэд юу болохсон бол уналт хэр удаан үргэлжлэх бол, амьдралд тэмүүлэн айж орилох болов уу эсвэл зүгээр л энэ уналтыг энэ чийгтэй агаарыг энэ бороон дуслуудыг амжиж мэдрэхсэн гэж адган хүсэх болов уу хэмээн тэгэхэд төсөөлж билээ. Амттай бодол. Гэхдээ би үсэрчихээгүй л дээ. Магадгүй тэр үед ингээд уналаа гэхэд тэнд хаа нэгтэй харанхуйн дунд жаззын аялгуунд мансууран суугаа хэн нэгэний ганцаардлыг тасалдуулах вий гэж айсан байх. Ганцаардал. Тэр ганцаардаж байгаа болов уу? Үгүйдээ тэгэх хэрэггүй ягаад гэвэл хань чинь яаг хажууд чинь байна. Ингэж бодуут би хурдхан нөгөө рүү орж пянз тоглуулагчаа авч ирээд тагтан дээрээсээ үл таних найздаа зориулан жазз хөгжим тоглуулж эхэллээ. Тэр олж сонссон эсхийг нь би мэдэхгүй юм. Сонссон бол тэр чухам миний л адил баярласан болов уу эсвэл төвөгшөөн бухимдсан болов уу мэдэхгүй юм. Хэр удаан ингэж сууснаа ч санадаггүй юм. Нэг цаг эсвэл түүнээс ч урт уу нэг зүүрмэглээд сэрхэд минь зуны богинохон шөнө дуусч үүр хаяран гэрэлтэж пянзны хий эргэх дуу л сонсдом нам гүм болсон байлаа. Эсрэг байрнаас гарах аялгуу ч зогссоноос үзвэл тэр ч бас унтжээ. Одоо түүний пянз тоглуулагч яг ингээд л хий эргэж байгаа даа. Өмнөх шөнө нь унтаагүй болхоор маргааш орой ажилаасаа ирхэд нойр хүрч нүд анилдаж байсан ч би үл таних найзтайгаа холбоо тогтоохын тулд шөнө дунд хүртэл унтахгүй байхаар шийдэж кофе тамхиар хань хийн шөнийг барсансан. Гэхдээ тэр шөнө тэр ахиад жазз сонссонггүй. Хоёр гурав магадгүй түүнээс ч олон өдөр би түүнийг шөнө тагтан дээрээ хүлээн суусансан. Удалгүй тэгсгээд би өмнөхийн л адил сониучирхах юм багатай амьдралдаа дур муутайхан эргэн эрж эхэлж байлаа. Ингээд бидний анхны учирлаас долоо хоног орчимийн дараа унтаж байгаад би шөнө сэрчихсэн юм. Миний амьдарч байсан байр маань унтлагын өрөөндөө тагттай болхоор зун би байнга л тагтаа нээлттэй унтдаг зуршилтай л даа. Нойрноос бүдэг бадагхан сэрж эхлэхэд гадаа борооны чимээ сонсогдох шиг болход бороо орж байна даа гэж дотроо бодоод эргэж унтхаар өөртөө аятай байрлал хайн эргэж хөрвөж байтал тун аяархан хирнээ гунигтай жаззын хэмнэл надад сонсогдох шиг болж билээ. Өндийн байж цагаа харвал шөнийн хоёр эсвэл гурав л болж байсан байх. Тэр намуухан хэмнэлийг сонсуутаа л миний нойрмог байдал тэрчигээрээ арилж хурдхан пянз тоглуулагчаа кубын нэг жазз хамтлагийн пянзтай чирээд тагт руу зүглэж билээ. Энэ шөнө ч өмнөх шигээ байсан. Гэхдээ бороо илүү ширүүн байсан болхоор би даарч дулаацахын тулд кофе ууж билээ. Тэр харин ясан бол? Үүнээс хойш би түүнийг зөвхөн бороотойд л жазз сонсдог юм байна гэдгийг мэдэж авсан юм. Ингээд би бороо орхыг битүүхэндээ хүлээж цаг агаарын мэдээ байн байн хардаг боллоо. Тэр үед хуучин пянзны мухлаг ажиллуулдаг байсан болхоор мухлагтаа жазз пянзнуудаа нүүрний эгнээнд байрлуулж тэднийг сонирхох үйлчлүүлэгчдээ анхааралтай ажиглаж үл таних танил минь эдний дунд байгаа болов уу тийм бол хэн нь бол хэмээн сонжиж заримдаа шөнө өөрийнхөө явуулж байсан дуунуудаас пянз тоглуулагч дээрээ тоглуулдаг боллоо. Манай хотод урьдын л адил бороо ховор хэвээрээ. Гэтэл ашгүй найман сарын сүүлээр олон хоног бороо орох тухай цаг агаарын мэдээнээс харлаа. Борооших өдрүүдийн яг эхнийх нь байсныг санадаг юм. Өдрийн турш ямар ч бороо орох шинжгүй байсан болхоор би хий дэмий л дотроо гутран цаг уурынхныг бас энэ уйлж өгдөггүй тэнгэрийг зүхэж суулаа. Гэхдээ найдвар минь тасарч өгөөгүй болхоор шөнө гэртээ ирээд ч бороог хүлээж суусан. Хүйтэн дусал мөрөн дээрээс чимхээд авах шиг болход хичнээн их баярласан гэж санана. Хөршүүдээсээ ч санаа зоволгүй пянз тоглуулагчаа хамгийн чанга дээр нь тавиад Come rain or Come shine-ийн Билли Холидэйн дуулсан хувилбарыг чарлуулж орхисонсон. Дараахан нь унтаж байгаа хүмүүсээс санаа зовсондоо арай дууг нь намсгасан. Арван минут орчимийн дараа Girl from Ipanema ийн намуухан хэмнэл харанхуй дундаас намайг аажимхан онож билээ. Тийм ээ цаг уурынхан алдаагүй юм. Үнэхээр л бараг долоо хоног бороо зүсэрсэн. Би ч ажилаа ч мартаж гэрээсээ ч гаралгүй өөртөө байсан пянзнуудаа ээлжлэн тависаар тагтан дээрээ өнжиж билээ. Зөвхөн юм идэх гэж эсвэл 00 өрөө орох гэж л тэндээс холдож байсансан. Түүний тавих дуунуудаас би түүнийг одоо юу хийж байгаа бол гунигтай байгаа бол уу эсвэл баяр хөөртэй байгаа болов уу гэдгийг таахыг оролдож байсансан. Хэрвээ тэр надад гунигтай мэт санагдвал би илүү хөгжилтэй ая тавьдагсан. Эцэст нь мэдээж нар гарч би ч хуучин амьдралдаа орсон. Оромжноосоо гарч ирэхэд минь зарим хүмүүс надад аль хэдийн санаа зовоод эхэлчихсэн байж билээ. Удсан ч үгүй дээ манай хотод намар ирж юу юугүй л анхны цас будархад дотор минь харанхуйлаад ирсэнсэн. Ахиад бороо орохгүй. Ахиад түүнтэй таарахгүй гэхээр л... Гэхдээ ахиад бороо орсон юм шүү. Бүүр аравдугаар сар гарчихсан байсан санаж байна. Эсвэл дөхөж байсан ч байж мэднэ. Чамгүй сэрүүхэн өдөр байсан юм. Бүүр ажилаа тараад ахлаж байхад минь хэдэн цасан ширхэг хаялсан гээч. Харин ес өнгөрөөгөөд цас бороо болж эхэлсэн. Тэр бидний сүүлчийн уулзалт байлаа. Бороо нэг их ороогүй ээ. Арваадхан минут үргэлжилж хэд дуслаад л зогссон. Тэртээгээс эгшиглэх хөгжим ч бороо зогсоход тасалдаж, ахиад л зуныг хүлээхээс өөр ямар ч аргагүй гэж бодхоор бухимдал цөхрөл намайг эзэмдэн авч янжуур барисан гар минь салганан байж билээ. Амьдралдаа би анх удаагаа бүхнийг хувь тавиланд найдаад орхихгүй байхаар шийдэж тэмцхээр шийдсэн юм. Тэмцэл ч гэждээ зүгээр л би хурдхан гарч гүйгээд эсрэг талын байшинд хүрч орцоор нь ороод хаалга бүрийг тогшиж эхэлсэн. Нэгдүгээр давхраас эхлээд шүү дээ. Яг л галзуу солиотой юм шиг хаалга бүрийг нүдэж хаалга нээгдэхэд санаа зовсондоо түгдчин байж саяны эгшиглэж байсан хөгжим танайхаас гараагүй биз хэмээн асууж байлаа. Зарим айлууд гайхаж зарим нь бүүр уурлаж цагдаа дуудхад ч бэлэн царай гаргаж байсансан. Эцэст нь шатаар өөд уруугүй гүйсэндээ ядарч туйлдах үедээ л өөрийгөө солиотой зүйл хийж байгаагаа түүнийг магадгүй хэзээ ч олохгүйгээ ухааран орцны шалан дээр суугаад эхэр татсансан. Тэр намар тэр өвөл тэр хавар миний мэдэх хамгийн урт нь байсан. Анхны бороог тэсэн ядан хүлээж, цаг нөхцөөхийн тулд гэртээ ганцаараа архи уудаг байлаа. Цаг нь ч ирсэн. Тэгээд ясан гэж үү? Ягаа ч үгүй дээ. Тэр тэнд байгаагүй. Магадгүй байсан ч зүгээр л бороотой үдэш хөгжим сонсох зуршилаа гээсэн ч байж болох юм. Би удалгүй пянзны мухлагаа ч хааж тэр байрнаас ч нүүсэн. Гэхдээ надад нэг зуршил үлдсэн. Read more...

Анзааргагүй...

Apr 26, 2010

дүүгийнхээ блогийг уншиж байгаад өөрийгөө их л анзааргагүй амьдарч байсан гэдгээ анзаарлаа... эргэн тойрон... гудамжинд зөрөх улаанбаатрынхан... гэр бүлийнхэн... эх орон... тэгээд бас өөрийнхөө дотоод ертөнцийн тухай... хамгийн сонирхолтой магадгүй надад хамгийн хэрэгтэй миний хайж байгаа зүйлс уг нь тэнд л байж мэдэх ч юм шиг... ер нь сүүлийн 2 жилийнхээ амьдралд өөрийнхөө дотоод рүү биш гадаад эргэн тойрон ертөнцийн тухай их бодож амьдарсан юм шиг... ээжийнхээ ямар амьдрал туулсанг, эмээгийнхээ юу бодож байгааг, дүүгийнхээ мөрөөдлийг, монголчуудын ёс заншилийг мэдэхгүй, бүүр мэдий ч гэж оролдодгүй хирнээ хэн наг алдартай дуучин эсвэл найруулагчийн тухай уншиж бусдын сайн гэдэг кино үзэж, хөгжим сонсоход тэхтлээ их цаг зарцуулах нь зөв ч юм уу? буруу ч юм уу? гэж бодов... Read more...

Гунигбаатар

Apr 13, 2010

Мөнхийн аз жаргалтай нэртэй хотын Инээмсэглэл нэртэй төрхөд тэр төржээ... бусад хүүхдүүд тэнхээ мэдэн чарлаж энэ ертөнцөд ирсэнээ зарлаж байхад тэр чимээгүй гаргасангүй... Харин оронд нь хачин гунигтай харцаар эх баригч эмчийн зүг ширтэж байсан гэдэг... Тэгээд л түүнд Гунигбаатар гэдэг нэр өгжээ... Тэр багадаа хэзээ ч уйлж байсангүй... тэр бүү хэл хэзээ ч хэн нэгэнээс юу ч гуйж байгаагүй гэдэг... бусад хүүхдүүд ээж ааваасаа тоглоом эсвэл зайрмаг авахуулахыг хүсдэг байхад харин Гунигбаатар хэзээ ч тэгэж хүсч байсангүй... тэр уйлдаггүй инээдэггүй мөнхийн гунигтай царай л гаргадаг байлаа...

Мөнхийн аз жаргалтай хотынхон зовлон гуниг шаналал гэдэг үгсийг ч мэдэхгүйгээр аз жаргал дүүрэн амьдарцгаадаг байлаа... харин өнөөх зөрүүд гунигбаатар л ганцаараа байнга гунигласаар... ерөөсөө түүний нүүрэнд гунигаас өөр зүйл тодорч байхыг харсан хүн цөөхөн... Тэр бүү хэл гунигбаатар багадаа нохойнд хөөлгөөд зугтаж байхдаа хүртэл царай нь өнөө л гунигтай царайлдгаараа царайлсанаас айдас түүний нүүрэнд байгаагүй гэдэг... түүнийг юунаас болоод ягаад ингэж гунигладгийг хэн ч мэдэдгүй байлаа... учир нь тэр хүнтэй ч юм яридаггүй байсан юм...
эрийн цээнд хүрч том болохын хирээр түүний гунигтай царайн дахь гуниг улам нэмэгдсээр л... түүний нүдийг эгцэлж ширтсэн хүмүүс л гунигт автахаар болж эхэлжээ... мөнхийн аз жаргалтай хотынхон түүнийг муу ёрын сүнс шүглэсэн гэж заримдаа яридаг болжээ... гадаа чирта тоглож байсан 12 настай охин Гунигбаатарын өөдөөс нэг удаа эгцэлж харсаныхаа дараа хачин аймаар гунигтай царай гаргасан ажээ... тэр ч бүү хэл охин охин орой бүр ээж ааваараа уншуулдаг үлгэрээ тэр орой уншуулахыг хүсээгүй гэсэн... Үүнээс гадна хотын эрдмийн зөвлөлийн дарга баранд Гунигбаатартай таарсаныхаа дараа гэнэт амьдралынхаа утга учирын талаар бясалгаж эхэлсэн гэнэ... Тэр барнаас гарч гэртээ ирээд амьдралын утга учирын талаар зохиол бичих болсон бөгөөд тэрнээс хойш гэрээсээ ч цухуйхаа байжээ... Ийм сайхан нэртэй ийм аз жаргалтай хотод ийм гунигтай хүн байх ер нь тийм ч зөв зохистой зүйл биш гэж хотын удирдлагууд ярих болжээ...
Ингээд нэг л нартай өдөр хотын хэв журам сахиулагчид Гунигбаатарынд эрж түүнийг баривчилжээ... Түүнд уйтгар гунигийг бусдад халдаасан хэргээр баривчилжээ... Ингээд хотын бүх л хүмүүс цуглаж гунигбаатарыг хэрхэн шийтгэх талаар ярилцажээ...
Хотын захиргааныхан түүнийг хотоосоо хөөж явуулах хэрэгтэй гэлээ... Харин хэв журам сахиулагчид түүнийг шоронд хийх хэрэгтэй гэв... Нийгмийн идэвхи өндөртэй Инээмсэглэл эмнэлгийн дарга харин Гунигбаатарын нүүрэнд мэс ажилбар хийж инээсэн дүртэй болгох санал гаргав... хамгийн хойноос дархан харин инээмсэглэж байгаа төмөр баг хийгээд гунигбаатар мөнхөд зүүлгэх хэрэгтэй гэлээ... Эцэст нь шүүгчид Гунигбаатараас энэ бүх шийтгэлийн алийг нь авах вэ? гэж асуужээ... харин гунигбаатар өнөө л гунигтай харцаараа тэднийг нэг тойруулан ширтээд аль нь ч байсан надад хамаагүй гэж сулхан бувтнав...
Ингээд тэд эцэст нь хэлэлцээд эмчийн саналыг хамгийн сайн санал нь гэж тохирцгоожээ... тэгээд гунигбаатарыг анх төрсөн нөгөө эмнэлэгт нь мэс ажилбарт оруулжээ... Үүрд мөнхийн аз жаргал нэртэй хотын бүхий л шилдэг эмч нар оролцсон мэс ажилбар амжилттай болжээ... нүүрээ битүү маральаар боолгосон гунигбаатарын дүрсийг ТВ-үүдээр дамжуулж байлаа... 7 хоног өнгөрч түүний нүүрний боолтыг авах боллоо... бүх л хүмүүс тэр гунигтай царайнд инээмсэглэл ямархуу харагдах болоо гэхээс хүмүүс тэсэн ядан хүлээж байлаа... гэвч гэвч боолтыг автал өнөө л гунигтай царай... гэхдээ нүд нь бүүр ч сүүмгэр болжээ... түүний царай улам ч гунигтай харагдах боллоо...
Хот даяр энэ өдрөөс эхлээд битүүхэн айдас хүйдэст автах боллоо... Түүнийг шоронд хорих хэрэгтэй гэж зарим нь үзэж байсан ч түүнийг шоронд хийх зүйл анги Мөнхийн аз жаргалтай хотынхоны хуульд байсангүй... хотоос хөөх саналийг бодож үзсэн ч орох оронгүй амьтанг хааш нь илгээхээ тэд мэдэхгүй байлаа... тэгээд тэд Дарханыг дуудаж инээмсэглэж байгаа дүртэй баг түүнд хийлгэхийг хүсчээ... Дархан ч дуртайяа ажилдаа орлоо... Гэвч энэ арга бас л бүтсэнгүй... Дархан багаа урлаад л хачин аз жаргалтай нүд багандаа сийлээд л харахад тэр нүд нь гунигтай болж хувираад байлаа... инээмсэглэл багандаа зурах тоолонд тэрхүү инээмсэглэл нь уруу царай болж хувирдаг байва... хотынхон гунигбаатараас улам ч ихээр эмээх болов...
харин яаг энэ үер эмч ахиад тэдэнд тус болохоор ирэв... Эмч хэлэхдээ гунигбаатарын нүүрэн дээр байгаа гунигийн эх үндэс нь түүний зүрх сэтгэлд байгаа... бид өмнө нь зөвхөн нүүрэнд нь л мэс засал хийсэн гэтэл энэ бол өвчинийг үүсгэж байгаа зүйл биш байжээ... өвчин угтаа зүрхэнд нь байна... зүрх нь өвдөж... гэтэл бид нүүрийг нь л эмчлэх гээд байж шүү дээ гэж хэллээ... Ингээд эмч гуниг гэдэг нэртэй өвчинг эмчилэх жор туршиж эхэлжээ... бүтэн 3 сарын турш эмч тасралтгүй лабораторидоо ажилласны эцэст гунигийг эмчлэх тариа бүтээж чаджээ...
Ингээд Гунигбаатарын Инээмсэглэл эмнэлэг аз жаргалтай болгоохоор дуудаж авчирчээ... Гэтэл гэтэл... бүх юм өмнөхөөсөө ч дордсон байлаа... эхний тариаг гунигбаатарт хиймэгц тариа харшил өгч эхэлжээ... Инээмсэглэл эмнэлгийнхэн түүнийг авархаар байдаг чадлаараа ажилласан ч чадсангүй... 2 цагийн дараа гунигбаатар амьсгал хураав... харин хамгийн хачин нь гунигбаатар амьсгал татах агшинээ бүдэгхэн инээмсэглэхийг эмч харсан гэдэг... би энэ түүхийг үнэн худал эсэхийг мэдэхгүй гэхдээ л ингэж яридаг юм... гунигбаатарын үхлийн онош дээр аз жаргалын тун хэтэрсэнээс болж гэж бичсэн байдаг гэдэг... Гунигбаатарыг харин үхсэнээс хойш Мөнхийн аз жаргал нэртэй хотынхон бүгд гунигтай болцгоосон гэдэг... одоо тэд хотынхоо нэрийг сольсон байхдаа...

3 жилийн өмнө иймэрхүү юм бичдэг байжээ... гэгэгэ... уншсан хөөрхөн санагдачлаа энд байжийг...
Read more...

гайхалт үргэлжлэв...

Apr 12, 2010

өөр бас нэг гайхаж байгаа зүйл бол энэ байна... ер нь миний бичлэгт их дурдагддаг зүйл... миний хувьд ягаад ч юм энэ бол их эмзэг сэдэв байдаг юм шиг байна лээ...

энэ бол хүний мөн чанарт нөлөөлхийг үл тэвчих үзэл гэх юм уу? даа... минийхээр хүн бүр өөрийн гэсэн давтагдашгүй мөн чанартай энэ ертөнцөд ирдэг бол нийгэм ямар нэг хэмжээгээр өөрийнхөө нэгдэлд хамаарч буй хүмүүсийг ижилсүүлж толгойг нь угаах гэсэн үйл явц явуулдаг... энэ үйл явцийн эсрэг байр суурьтай байдаг гэх үү дээ... хувь хүний сэтгэхүйн эрх чөлөөнд хэн нэгэн халдах ёсгүй гэсэн байр суурьтай... гэхдээ орчин үед бол энэ бараг боломжгүй зүйлсийн нэг болсон юм шиг... 1984 гээд нэг роман байх... хүйтэн дайны үед барууныхан коммнузмийг шоглосон санааг нь хэт хөөргөж нобель энэ тэр Оруэльд өгүүлсэн шиг байгаам... магадгүй үгүй ч байж мэдгнэ... үнэхээр сайн роман ч... миний бодол л ийм байдаг л даа... өнгөрсөн өдрүүдэд 1984ыг зүгээр сонирхоод харж байсан энэ бол коммунизмийг шүүмжилсэн гэхээсээ илүү ерөөсөө ямар ч нийгмийн байгууламж хэрхэн нийгмийг бүрдүүлэгч хувь хүмсээ эрхшээж байгаа тухай зохиол юм шиг мэдрэмж төрөв... өнөө энэ зохиолыг магтан дуулсан барууны ардчилсан гэх дэглэмүүд ч Оруэлийн энэ шоглолд хамаатай гэх үү дээ...

гэтэл ойрын үед бас нэг хүчтэй мэдрэгдэж байгаа санаа бол... энэ массын тухай асуудал... би үнэндээ Христийн шашинд дургүй л дээ... нэг тийм хувь хүний оюун санааны эрх чөлөөг үгүйсгэсэн тулгасан аястай... жишээлбэл та нар хонинууд... би та нарыг өвс тэжээлтэй газар луу тууна... би бол хоньчин гэх жишээний... гэтэл эргэн тойрноо хараад байтал үнэхээр бид хонинууд уу? бид хэн нэгэнд удирдаж залуулахгүй өөрөөр хэлбэл өөрийнхөө мөн чанарыг үгүйсгэж хэн нэгэнд эрхшээгдэхгүй л бол юу ч хийж мэдэх адгууснууд уу? гэсэн нэг асуудал байна... өөрөөр хэлбэл бид өнөөх өөрт буй мөн чанараа дагавал юу болох вэ? гэдэг асуудал... бидний мөн чанар сайн сайханд хүргэж чадах уу? үнэхээр бид бүхэнд будда болох хүч бий юу? эсвэл үнэхээр христийн хэлсэнчлэн масс дундаасаа үүсэх хэн нэгэн удирдагчид бат итгэн түүнийг нүдээ анин дагах уу? гэх мэт асуудлууд... би аль нь зөв аль нь бурууг үнээхээр мэдхээ байчихаад байна... Read more...

баахан гайхав...

яг хаанаас нь эхэлж ярихаа сайн мэдэхгүй байна... Өвөр Монголын одон ТВ ийг үзээд сууж байсан чинь нөхдүүд бидэнтэй адилхан криль үсэг хэргэлдэг болчихож... хэзээнээс юм бэ? сайн мэдсэнгүй... Мэдээгээр бол өвөр монголд эдийн засаг хөгжиж нэг хүнд ногдох ДНБ хэмжээ өсч амьдрал сайхан болж байгаа тухай ар монголын ахан дүүстэй хэлж байх шиг байна...

Хэдэн сарын өмнө би блог дээрээ Монголын өв соёлын нэг хэсэг болох Монгол дээл, хөөмий, уртын дуу гэх мэт зүйлсийг хятадын нэрийн өмнөөс Юнескогийн соёлын өвд бүртгэх болсон тухай бичиж байсан... манайхан ч чамгүй л шуугисан... сонирхоод үзэх юм бол Морин хуур, хөөмий энэ тэрийн талаар судалгааны том хүрээлэнгүүд өвөр монголд л байдаг юм байна лээ... Монголд бол байхгүй...

Өвөрмонголд 4 сая орчим монгол хүн амьдарч байгаа. Дэлхий дээр нийт 10 сая орчим монголчууд бий гэсэн тооцоо бий... өөрөөр хэлбэл Монгол хэлээр яридаг хүмүүсийн хамгийн том бүлэг өвөрмонголд бий... Монголын газар нутагаас ч их Монгол хэлтэн тэнд байна... Бид хэдийгээр шоолон инээж байгаа ч яс юман дээрээ тэд бид нарыг шоолохоор хэмжээнд энэ хоёр бүс нутагт ялгаатай байдлаар Монгол хэлээр яриж байна... өөрөөр хэлбэл өвөр монголчуудын монгол хэл илүү уламжлалт байдлаа авч үлдсэн бол бидний монгол хэл эхлээд орос дараа нь англи гэх мэт гадаад хэлний дайралтанд өртөн өнөөдрийн бидний цаг үеийн залуусын хувьд бол нэг сэглэгдсэн Монголоор л яриж байх шиг байна... Монгол хэлний дүрэм нь байн байн өөрчлөгддөг болхоор одоо яг ямар дүрэм үйлчилж байгааг би ч өөрөө мэдэхгүй... иймэрхүү байдалтай байна...

Саяхан хятадын гадаад явдлын яамны дэд сайдаар өвөр монгол гаралтай хүүхэн сонгогдожээ...

Ордос хотын талаар би өмнө нь мөн л бичиж байсан.... Монголын түүхийн хувьд нэлээдгүй чухал цэг л дээ энэ газар бол... одоо бол Хятадын томоохон хот сүндэрлэж буй...

энэ бүгдээс харах юм бол дэлхий дахинд Монгол гэдэг энэ хүмүүс хятад гэсэн нэгэн далбаан доор жаргалтай оршигч үндэстнүүдийн нэг хэсэг гэж харагдахаар байна...

өмнө нь би Юнескогийн тэр өвйин бүртгэлд ихээхэн бухимдаж байсан бол одоо эргэлзэх байдалд ороод байна... үнэхээр ях аргагүй тэнд 4 сая дээл өмсдөг монголоор яридаг уртын дуу дуулдаг хуурддаг монгол хүмүүс амьдарч байна... тэд энэ өв соёлоо хадгалж үлдэхийн төлөө илүү их хичээж байна /мэдээж өвөрмонголчууд хичээсэн гэдгээсээ илүүтэйгээр хятадын засгийн газрын нэгээхэн бодлого болов уу? гэж би бодоод байгаам/ тэхээр үнэхээр тэд энэ бүхнийг өмчлөх эрх байгаа ч юм шиг... хамгийн аймаар нь шүү дээ.... энэ байтугай Чингис хааныг өмчлөх гэж дайраад байгаа нь аргагүй ч юм шиг...

нэг талаасаа одоогийн өвөрмонгол хийгээд бид нарын хувь тавилан бол өөрчлөн шинэчлэгдэх уламжлалдаа үлдэх гэсэн 2 өөр тэмүүллийн үр дүн... өөрөөр хэлбэл бид шинэчлэгдэн уламжлалаа ардаа орхиж байгаа бол өвөрмонголчууд магадгүй хятадын төрийн бодлогын шаардлагаар уламжлалаа хадгалан үлдэж байх шиг байна... шинэчлэлт гэдэг мэдээж хэрэг хөгжилийн дохио... гэхдээ бусад улсууд жишээлбэл бид нартай адил үсэг бичгээсээ эхлээд үндэсний хувцсаа хүртэл гээн баруунжсан түрэгүүдтэй харьцуулхад... тэд өнгөрснөө ул болгож чадсан ч ахиад шинэ соёл түүхийг бүтээж байгаа бол бид өнгөрсөнөө мартсан хирнээ шинэ зүйлс юуг ч бүтээж чадаагүй л байна...

саяхан Төвдийг хятадын арми эзэлсэний 60 жилийн ойд зориулан ССТВ төвдөд хятадын улаан арми орж хамжлагат ёсыг зайлуулж за тэгээд хамжлагат ёсны гол төлөөлөгч далай ламыг хөөж гаргаж төвдийн ард түмэнд хөгжил цэцэглэлт бэлгэлсэний 60 жилийн ойн тухай сүртэй ухуулга нэвтрүүлгэ хийж байнаа... төвдүүд сүүлийн 60 жилд хэрхэн хөгжиж дэвшиж байгаа тухай харуулаад л хахаха... хамгийн эмгэнэлтэй нь яг энэ мэдээллийг ЮБС ТВ ын мэдээний албаныхан дүрс ба үг яриаг шууд орчуулаад яричихж байгаам... ямар нэгэн хөндлөнгийн дүгнэлт байхгүйгээр... пропоганда гэжжж...

ямар нэг зүйл хийх хэрэгтэй гэдгээ маш ихээр мэдэрч буй ч юуг хаанаас яж гэдгээ үл мэднэ... сда юмаа...

өчигдөр Жан Юмүйгийн Улаан Соргхун гээд киног цэнддоо энэ тэр гаргаж байна... ууг нь би нөхрийн кинонуудад дуртай л даа... нэг тийм хятадын соёл философийг их гоёо харуулдаг... угаасаа дэлхийд хятадыг урлагаар дамжуулан сурталчилж байгаа хамгийн том төлөөлөгч гэж болох байх... хяталд хүний хятад үндэстний философийг аймаар сурталчилдаг кино... өчигдөрийн кино бол япон хятадын дайны үеийн хятадын амьдрал гарч байгаам... яхав нэг хятадыг хэлээн хэдэн хятадыг алж бас ялж болно... гэхдээ хятад үндэстэнг бол чадахгүй шүү... энэ бол мөнхөд орших зүйл л гээд байгаа бололтой төгсгөл хэсэг энэ тэр бол... тэгээд энийг үзээд байсан бүүр сүүлдээ дургүй ч хүрэх шиг жан Юмүйд... какака... би уг нь нээх үндсэрхэг үзэлтэй хүн биш л дээ... Цэнддоо киноны төгсгөлд хэлж байгаам... Юмүй хятадын энгийн хөдөөний ардуудын амьдралыг харуулсан бүтээлүүдээрээ энэ чинь хятадынх энэ чинь хятадын соёл гэсэн нэг тийм гоёо нандин бусдад гайхуулах юмыг шигтгэж харуулаад байдаг... бид нар өөрсдийгөө гайхуулах гэхээр сэлэм бариулчихдаг... ууг нь өөр зүйл байгаа л байхдаа сайн хайвал гэж хэлж байна лээ... бас л бодууштай үг... Read more...

Хүчин

Apr 7, 2010

Straw Dogs by Sam Peckinpah... энүүн дээр иймэрхүү юм гардаг... гэхдээ бага зэрэг өөр л дөө... кино үзэж байхад төрсөн мэдрэмжээрээ нэг иймэрхүү өөрчилж үзэв... мэдээж киног нь үзсэн нь хамаагүй дээр л дээ... ингэж бичиж байгаа мөртлөө би ях гэж ийм юм бичсэн ч юм бүү мэд тэнэг шаасссс...

Анна Каренина Вронскийтэй танилцасныхаа дараахан ноён Каренинийг харахдаа миний нөхрийн чих бага зэрэг дэлдэн юм уу? даа (гэр бүл болсоноосоо 10 аад жилийн дараа шүү дээ) хэмээн бодсон шиг бүсгүйд нэг л өдөр нөхөр нь нэг л сул дорой мэт санагдах болжээ. Магадгүй энэ үер зуслангийнх нь байрны хажууд машиний гараж бариж байсан хар ажилчин залуустай, насаараа оффисийн ширээ бараадаж суусан намхан туранхай, бас багахан ёсорхуу, хүйтэн нөхрөө харьцуулан үзсэн ч байж мэднэ. Заримдаа хэт ажилсаг болчихдог нөхрийнх нь дутагдалыг нь мэдэдгүй Бүсгүйн найзуудын ихэнхи нь түүнд атаархаж явдагийг ч тэр найз бүсгүйчүүлийнхээ харцнаас мэддэг. Аргагүй шүү дээ? Бие биенээсээ давах дуртай энэ хэдэн ганц бие хүүхнүүдийн хувьд бол аль нэг их дэлгүүрт шинээр ирсэн брэндийн хувцас, эсвээс үнэтэй үнэртэнг бол хүссэн үедээ л очоод авчихаж чадах ч сайн эр нөхөрийг ингэж чадахгүй шүү дээ. Торго шиг зөөлхөн арьс, саяхан уйлчихсан эсвэл уйлах гэж байгаам шиг эмзэг нүд, тэгшхэн хөл нь бүсгүйн хувьд үнэт эрдэнэ нь. Харамсалтай нь хамтран амьдрал зохиосон цаг хугацаа өнгөрхийн хирээр түүний энэ үнэт эрдэнүүд нөхөрт нь тийм ч сонин биш болоод байх шиг мэдрэмж бүсгүйгсаяхныг хүртэл айлгадаг байлаа. Саяхан гэдэг нь зуслангийн байрныхаа хажууд гарааж бариулж эхэлсэн тэр үе л дээ. Хөдөөний байрын баргар царай, мойногдуу гар хуруутай хөлс үнэртүүлсэн бүдүүлэгдүү үг яриатай энэ хэдэн залуус анх байшинд нь засвар хийхээр ирэхдээ л боломж гарах бүрийд бүсгүйн зүг хоол харсан өлөн нохойнх мэт эрээгүй харц шидэлж эхэлхэд иймэрхүү хүмүүстэй амьдралдаа бараг л таарч байгаагүй түүнд огтоос таатай байгаагүйгээр барах уу? нөхөртөө очоод тэднийг халах талаар ярилцая гэж шийдсэн ч тэр үед нөхөр нь ажилдаа улайрчихаад бүсгүйн хүслийг сонсох ч завгүй байв. Харин энэ байдалтай хэд хэд нүүр тулсаныхаа дараа өнөөх эрчүүдийн эрээгүй харц өөрт нь харин ч таатай мэдрэмж төрүүлж эхлэхийг бүсгүй мэдрэхдээ, тэр үед нөхрөө завгүй байсанд бараг баярласансан. Өөрийг нь хачин ихээр тачаадан хүссэн үл биелэх хүсэл тэднийг хэрхэн зовоож байгааг бүсгүй харах дуртай байлаа. Шөнө намайг бодоод орондоо гар хангалга хийж байгаа даа гэсэн бодол эхлээд жигшмээр ч юм шиг санагдаснаа дараахан нь харин ч бүүр таатай санагдаж өөрийгөө бүсгүй хүн гэдгээ тэр улам бүүр мэдрэх болжээ. Сүүлдээ бараг л бүсгүйн хувьд энэ бүхэн тоглоом болон хувирч хар ажилчидтай таарах бүртээ бяцхан сээтэгнэн, задгай хувцасладаг болов. Гэрлэлтээсээ хойших 4 жил тэр анх удаагаа эрэгтэй хүнд сээтэгнэж байгаа нь энэ. Хэдийгээр нийгмийн хамгийн доод зиндааны эрчүүд байсан ч гэсэн энэ бүхэн түүнд хичнээн сайхан мэдрэмж төрүүлж байсаныг хэн ч ойлгохгүй байсан нь харамсалтай. Хэрвээ хэн нэгэн ойлгох хүн байсан бол тэр аль хэдийн гайхуулаад ярьчих байсан л даа. Даан ч түүний найзууд энэ бүхнийг сонсвол шууд л солиорсон гэсэн онош тавьж орхино. Ууг нь энэ хэдэн жилд энэ хэдэн эрчүүдээс өөр эр хүн түүний эргэн тойронд нэг биш таарч байсан ч тэд бүгдээрээ бүсгүйд шунан тачаадсан хүслээ нийгмийн ёс суртахуун нэртэй хүлээсэнд баглуулсан соёлтой боловсон жинхэнэ жентелмэнүүд байлаа. Гэхдээ түүнийг тойрон хүрээлж байдаг энэ жентелменүүд бүсгүйд өрөвдөлтэй хирнээ сонирхолгүй санагддаг байсан бол яг одоо цонхоор харагдаж байгаа энэ хар ажилчин залуусын хүсэл шунал дүүрэн нүднүүд бүсгүйд өөрийг нь амьд байгааг мэдрүүлдэг байлаа. Тэр өдөр нөхөр нь хот орохоор явчихсан бүсгүй гэртээ ганцаараа байж таарсан. Хаалга тогших чимээнээс хэдэн хормын дараа бүсгүй үүдээ нээвэл нөгөө хоёроосоо илүү бүсгүйг анхааралтай ажиглаж боломж гарвал яриа өдөх гэж оролддог өндөр хүрэн эр үүдэн дээр нь өнөөх л харцаараа ширтчихсэн зогсож байлаа. Тэдгээр ажилчид хэзээ ч хаалгыг нь тогшиж байгаагүй болхоор бүсгүй багахан балмагдсан. Нөгөө эр дотогшоо орж ус авах зөвшөөрөл түүнээс гуйсан, уг нь бол хажууханд нь худаг байдагийг бүсгүй мэдэж байсан ч энэ эрийн ийшээ орж ирсэн зорилго юу байж болхыг эмэгтэй хүний зөнгөөрөө бараг тааварласан ч тэр юу ч хэлэлгүй үүдээ нээн түүнд орохыг зөвшөөрсөн. Залуу гоожуураас аяганд дүүртэл ус хийж аваад залгилангаа ганц хоёр зүйл бувтнаж байхад бүсгүйн толгойд энэ зэрлэг омгийн юм шиг бүдүүлэг эр одоо ях бол? хажууханд худаг байхад заавал манайх руу орж ирдэг нь? Тэр одоо үсэрч ирээд намайг тэврэн авч эзэмдэх болов уу? хэрвээ тэгвэл би ях вэ? хамаг чадлаараа орилбол ойр орчимийн хүмүүс сонсож намайг аврах болов уу? за байз хутга хаана байгаа билээ? гэсэн түмэн бодлууд эргэлдэн яриаг нь ч сонсох сэхээгүй байлаа. Бүх зүйл яг л бүсгүйн бодосноор болсон. Гэхдээ тэр тусламж дуудан орилж, чарласангүй, галын өрөөний зүг хутга авахаар ч харайлгасангүй... Гэхдээ бүхнийг хүлцэн тэвчсэн ч хэрэг биш л дээ эмэгтэй хүний тэр дундаа ёс төртэй эмэгтэй хүний зангаар зэрлэг омгийн гэж дотроо нэрэлсэн эрээ дайран ирэхэд нь хэд хэд алгадаж амжсан. Мөнөөх эр ч түүнд хариуг нь барихад бүсгүй өвдсөндөө бус гомдсондоо уйлчихсан. Харин тэрнээс цааш өөрийгөө сул дорой нэгмуу янхан шиг зочны өрөөндөө хүчиндүүлэхийн таашаал бас жигшүүр түүний дотор зөрчилдсөөр энэ бүхэн хэр удасныг бүсгүй анзаараагүй. Залууг гарч явахад тэр зочны өрөөний буйдан дэрээ урагдсан хувцастайгаа уйлсаар үлдэж билээ. Сэтгэлээ тайтгаруулых тулд энэ бүхнийг би хүсээгүй, би нөхрөө араар нь тавиагүй тэр намайг хүчиндсэн шүү дээ? гэдгийг өөртөө итгүүлэхийг л оролдон би тэгээгүй, хүсээгүй шүү дээ хэмээн амандаа үгэлж байлаа. Орой нөхрөө ирэхэд бүсгүй усанд орж амжаад эртхэн унтхаар хэвтсэн ч тэр шөнийн туршид нөхрөө араар нь тавьчихсан уу? эсвэл өнөөх бүдүүлэг эрийн дурыг хангах золиус болж хүчиндүүлчихэв үү? Гэдэгээ эргэцүүлэн бодсоор өглөөг хүргэсэн. Хариуг нь ч тэр олоогүй. Магадгүй олхыг хүсээгүй байх л даа. Маргааш өглөө нь босоод нөхрийнх нь дуулгавартай ажилсаг гэж боддог энэ эрчүүд эхнэр рүү хэрхэн шүлэнгэтэн ширтэж байгааг нөхөртөө бараг л нулимс дуслуулан үнэмшилтэй нь аргагүй хэлээд үлдсэн ажлын хөлсийг нь өгөөд өнөөх гурван эрийг үдэж орхисон. Харин сарын дараа бүсгүй жирэмсэн болж жилийн дараа тэднийх бүл нэмсэн гэж би сонссон. Read more...

гачин нүдэт....

Mar 22, 2010



Жонни Түгийн Венгеанс гэж кино үзсэн энэ нөхөр тогложээ... сонирхоод харвал Францийн Эльвис гэжийнэ ш дээ... Пиафийг нэг иймэрхүү ковердож...



Үнэн гачин нүдтэй наасссс.... Read more...

ганц нэг хөгжим...



Эрос гэж 2004 онд гарсан антологи байдын байна... Кар вай, Антониони, Содерберг нарын гурван эрос маягийн кино багтаж... Велосогийн ийм дуу голоор нь явж байна... гоёо санагдав...

аа тэр Shutter Island тэнгист үзлээ... эхний хэсэг гоёо эхлээд сүүл рүүгээ жаахан байдаг л болчдог кино байна лээ... дунд нь явсан Махлерийн хөгжим гоёо санагдав... оруулах гэснээ залхуу хүрчлээ... piano quartet гээд хайчихаар гараад ирнэ гэгэгэ... Read more...

Асуулт

Mar 11, 2010

Сая зав гарахаар нь дэмий байхаар гэж бодоод Clockwork Orange ахиж үзлээ. Тэгсэн нэг ийм маш сонирхолтой асуулт ургаж гарлаа л даа... та бүхэн өөр өөрийнхөөрөө хариулаарай... Эхлээд энэ киног үзээгүй хүн байж магад гэж бодоод би түүхийг нь яриадхий.... Гол дүрийн нөхөр бол ерөөсөө л хүчирхийлэлд зориулагдсан хүн... Ингэж яваад мань эр баригдана. Ирээдүйд шорон гэж байхаа болиж хүмүүсийн тархинд тусгай төхөөрөмжийн тусламжтайгаар нөлөөлж муу үйлдэл хийх чадваргүй болгоно.... Ингээд мань эр гэртээ эргэж ирэхэд түүний өмнө нь хохироож байсан хүмүүс мань эрээс өшөөгөө авах гэх мэтээр үйл явдалууд өрнөнө... за тэгээд эцэстээ мань эр хуучин төрхөндөө эргэж ордог л байхгүй юу... анх үзээд энэ киноны гол дүрийн залуугаар хүн төрөлхитнийг тэрчигээр нь төлөөлүүлэн тэдний хүчирхийлэл муу муухайд дуртай занг шоглон харуулсан юм болов уу? гэж бодож байлаа... харин сая үзэж байхад толгойд орж ирсэн асуулт нь...

хүнийг хүчээр сайн хүн болгох гэж оролдох нь хүчирхийлэл үү? ийм асуулт байлаа л даа...

Одоо жишээ нь мансууруулах бодисийн эсрэг албадан эмчилгээ гэдэг шиг... Мань эр өөрөө төрөлхийн хүчирхийлэгч... гэхдээ тэр үүнийг сонгоогүй... тэгвэл өнөө үед бид нарын зориж буй зүйлс нь хүний дотоод ертөнцийн эсрэг хүмүүний ёс зүйн хэм хэмжээг сөргүүлэн тавьж хүчээр сайнчлах (сайнчлах гэдэг нь цаад утгаараа бол өөрсөдтэйгээ адилхан болгох) болсон юм шиг... энэ бол оюун санааны эсрэг хүний эрхийг хүчтэй зөрчиж буй хүчирхийлэл мөн үү? эсвэээс библь дээр гардагчлан бид хонинууд хэн нэгэн биднийг хариулах ёстой юм уу? энэ талаар бодлоо бичээрэй...

Кубрик өөрөө бол

...a social satire dealing with the question of whether behavioral psychology and psychological conditioning are dangerous new weapons for a totalitarian government to use to impose vast controls on its citizens and turn them into little more than robots

ингэж хэлсэн байх юм энэ бүтээлийнхээ талаар... тоталитари дэглэм гэж хэлж... гэхдээ одоо ардчилсан дэглэмүүд ч ямар нэг хэмжээгээр иймэрхүү үйлдэл хийж бүүр үгүйдээ бид нар үр хүүхдэдээ иймэрхүү хүчирхийлэл үйлдээд байна уу? даа... Read more...

...

Mar 8, 2010

Орчлонг минийх шиг нүдээр ажиж мэдэх, хэн нэгэнийг хүлээнэ. Read more...

Мэнд

Эмэгтэй хүний жаргалтай болгоход гурван эр хүн хэрэгтэй. 1. Түүний хайртай хүн. 2. Түүнд хайртай эр хүн. 3 Тэнэг эр буюу нөхөр нь... Бүх эмэгтэйчүүддээ тэр гурван эр хүнээ олоосой гэж хүсье дээ баярын өдрөөр нь! Read more...

...

Mar 6, 2010

Õ¿ì¿¿ñ ººðñäèéíõºº äîòîîä åðòºíö ð¿¿ ºíãèéæ õàðàõûí òóëä óðëàãò øèìòäýã. Õàðèí óðëàã á¿òýýã÷èä áóñäûí ñýòãýë ð¿¿ ºíãèéæ õàðààä ò¿¿íèéã íü ýðãýýä òýäýíä õóäàëääàæ ººðñäèé㺺 ìºíõºëäºã... Read more...

Гоёо дуу

Mar 4, 2010



бас л гоёо дуу шүү... Read more...

амралтын өдрүүд

Mar 1, 2010

Сайхан кино вийкенд хийв ш дээ... хагас сайнд унтаж сэрээд хоол хийж идчээд зурагтаа асаагаад суваг солиж байсан...


гарч байна... Talented Mister Ripleyн эхний хувилбар... францийнх юм уу? даа... Делоны анх алдарт хүрсэн бүтээл нь гэнэ... зураг авалт энэ тэр нь их хөөрхөн санагдлаа... энийг үзчээд хэдэн хүүхдүүд вийкендээр кино гаргаад байгаам... янз бүрийн сайхан юмнууд... тэдүүс дээр очиж



үзлээ... танихгүй эмэгтэйн захидлын хужаа хувилбар... би ер нь энэ хятад найруулагчдийн кинонуудад их дуртай юм уу? эсвэл үнэхээр эд нар ийм лаг болоод байна уу? гэж бодов... гол дүрийн эрэгтэй нь арай царай муутай бүдүүн нөхөрөөс бусдаар бол гоёоо гоёо...

тэгээд энийг үзчээд тэнд сууж хэдэн пиво ууж байгаад гэртээ ирсэн Inglorious Basterds гарч байна... үзлээ... их гоёо өрнөж явсанаа төгсгөл нь жаахан сэтгэлд хүрсэнгүй... юу гэмээр юм дээ... улам бүүр дээшлээд төгсчих байх гэсэн нэг сонин төгсчихсөн санагдсан... гэхдээ гоёо байна лээ... тэр нэг хонгилд хэдэн цэргүүд уудаг хэсэг эхлэл хэсэг энэ тэр бол янзтай байна лээ...

Маргааш өглөө нь сэрээд гэр орноо янзалчаад яг гэрээс гаркээд сувгаа солиж байсан бас л



гарч байдын... одоо тэгээд дуртай юм болохоор ахиал үзлээ... хэхэхэ... Крузээ харж баясаал эдэр хахаха...

тэгээд гадуур явж байгаад эргэж гэртээ ирээд сууж байсан чинь



гарч байна... гэгэгэ... Жэйн Биркин тоглосон юм байна ш дээ... сургий нь сонсч байсанаас үзэж байсан биш... аа бас зохиолч нь болох Кортасар тоглосон юм байна... Баабар Мягмар 2 суучихаал энэ киног чинь гаргаж байна... Баабар бол шууд Хайзенбергийн тодорхойгүйн зарчим энэ тэр гээд л тайлбарлаж байна... би тэр мэрийг ч нээх мэдэх биш... гэхдээ бас бодууштай тайлбар санагдав... ямартай ч тийм гоёо артистик л даа Антониони... нөхрийн кинонуудын үед яг секс хувьсгал энэ тэр таараад тиймэрхүү өнгө аяс мэдрэгдэх шиг болов... Зебриски пойнт дээр бас иймэрхүү сана цухалзсым болов уу? гэж боддог юм... тэгээд яг энэ дууссан чинь араас нь



гарч байна... миний дуртай кинонуудын нэг л дээ... нэг тийм Бессоны кинонууд шиг хурдан хэмнэлтэй Анжел А шиг хүнд итгэл өгсөн өөдрөг сэдэвтэй... богинохоон... инээдтэй ч юм шиг... хөөрхөн кино... хар цагаан зураглал нь их гоёо зохисон санагддаг юм... энэ хүүхэн чинь тэгсэн Деппийн найз хүүхэн болж таарлаа... Манай Моссыг хаяад энүүнтэй нийлсийм байна л даа... тэгээд энэ Францийн жүжигчид нь дуулдаг эсвэл дуучид нь жүжиглэчдэг энэ тэр гээд есөн шид нь бүрдсэн хүмүүс байх юмаа... бас л дуучин юм байна... Лоу Рийдийг их гоёо коверджээ...



аа тэгээд бас энэ киноны хөгжим нь их таалагддаг юм... оруулчихий... энэ дуу нь 60 аад онд 16 тай охин дуулсан юм байна лээ...



энэ бол их гоёо сцен бас дуу нь гоёоо...

Read more...

үе шатууд

Feb 24, 2010

ер би их хувирамтгай хүн юм шиг байгаан... ямар ч нөхцөл байдалд дасан зохицох чадвартай гэх юм уу? даа нүүдэлчин өвөг дээдсийн удам учраас тэр үү? сайн мэдэхгүй... сая дэмий тэнэж байгаад асуултад хуучин бурж байсан үеийн бичлэгүүдээ олж үзлээ... тэгээд өөрийнхөө үзэл бодолд гарч байсан өөрчлөлтүүдийг хараад шоолж суулаа... ер нь одоог хүртэлхи миний амьдрал иймэрхүү үе шатуудыг туулсан юм байна...

16 хүртэл буюу дунду сургууль төгсөх хүртэлхи үе

Улст төр: Нам бус.
Хэтийн төлөвлөгөө: Пан Монголизмд итгэдэг. Ирээдүйд томоохон улс төрч болж Монголыг удирдан ӨвөрМонгол болон бусад монгол угсаатнуудыг нэгтгэнэ гэж мөрөөддөг.
Сонирхол: Түүх
Хайр дурлал: Багахан шохоорхолуудтай таарч байсан. Хайр дурлалын талаар дорвитой үзэл бодол төлөвшөөгүй байсан. Бодвол охидтой секс хийж үзэхсэн гэж л хүсдэг байсан байх.
Харилцаа: Хүнтэй үерхэж үзээгүй.
Урлаг: Хөгжимийн хувьд хип хоп, уншдаг номнууд бол ёстой юу ч хамаагүй гэхдээ уран зохиол тэр дундаа адал явдал аа тэгээд бас түүхийн номнууд. Яруу найргийн хувьд Хулан, Цоодол гэх мэт болор цомын хэтийг дахин шүтсэн байдалтай. Киноны хувьд энэ үед триллер психо триллер адал явдалт кинонуудад донтож байв.
Ертөнцийг үзэх үзэл бодол: цэвэр материалист байв.


16с 20 хүртэл

Улс төрийн үзэл бодол: Манай багш нар илт биш ч ямар нэг хэмжээгээр ардчилалыг дэмжигчид либертаранууд байлаа. Дээр нь ээж ХУ намыг нэг нүдээрээ ч үл үзнэ. Гэх мэтээс шалтгаалан Ардчилсан намд элэгтэй. Насанд хүрсэн анхны сонгуулиараа лав ардчидлагчдын төлөө саналаа өгч байсан. Гэхдээ ахиад хэзээ ч сонгууль өгөөгүй.

Ирээдүй: Эдийн засаг маркетингийн чиглэлээр мэргэшиж байсан. Пан Монголизм бол бүтэшгүй санаа гэдгийг энэ үед ухаарсан болхоор эдийн засгийн салбарт дорвитой ажиллана гэж бодож байлаа... Ирээдүйд улс төрд орно гэсэн алсын зорилгоо мартаагүй. Тэнд гарсан хойноо хийх ажил нь Пан Монголизм биш Монголын эдийн засгийг хүчирхэгжүүлэх болж арай илүү бодижсон.

Сонирхол: Мэргэжилийн чиглэлүүдээ сонирхон судалж байлаа.

Урлаг: Хип Хопоо үргэлжлүүлэн сонссоор. Боне болон ДБЭ энэ үеийн минь хит байв... Үзэх киноны хувьд арай илүү хүмүүсийн дотоод ертөнц рүү өнгийсөн юмнууд сонирхох болов. Өмнө нь байлдаан гарч байвал сонирхоод суудаг байсан бол энэ үед хөөрхөн өөрийн гэсэн цензур энэ тэртэй... оскар энэ тэр авсан ч юм уу? тэ эсүүл бокс оффист энэ тэр тэргүүлж байгаа юмнуудыг үзнэ... Амьхандаа бол энэ л кино урлагийн дээд хэмжүүр гэж бодож байсан шиг байгаам... Америкийн гоо үзэсгэлэн, Долоо зэрэг одоогийн ертөнцийг үзэх үзэл бүрэлдэхэд их хүчтэй нөлөө үзүүлсэн кинонууд энэ үеийн хитлистийг тэргүүлнэ. Уран зохиол үргэлжлүүлэн уншисаар... Энэ Аюур, Өлзий, Галсаа гэх мэтийн шинэ үеийн уран зохиолын төлөөллүүдэд автаж эхлэв.... Аюурын буянаар долдугаар ангид заалгасан дэлхийн уран зохиолоос арай өөр өнцгөөс дэлхийн уран зохиолын их өв рүү өнгийж харж эхлэв... Урианхайн зүүд ба улиан нулимс энэ үеийн минь хит ном...

ЕҮҮ: Гэнэн материалист хэвээрээ... гэхдээ миний материализмийг Америкийн гоо үзэсгэлэн маш хүчтэй ганхуулсаныг дурдахгүй байж болохгүй... гэхдээ нурж унаагүй яг л Феодлын бутарлын үеийн дөчин дөрвөний түүх мэт байвай...

Хайр дурлал: бас л гэнэн шохоорхолуудтай таарч байсан ч хүнд чин сэтгэлээсээ бараг л дурлаж байсангүй... Насан туршид үргэлжлэх үнэнч харилцаа байдаг гэдэгт итгэдгүй... Сартре Симоне нарын гэр бүлийн жишгийг дахин шүтдэг. Яг ийм жишгээр амьдрана гэж боддог. Аргагүй ш дээ би чинь том эдийн засагч улс төрч болох хүн юун дурлал мурлалын түүх хөөцөлдөх зав байхав дээ... надад бол өөрийн аугаа бүтээлүүдээ туурьвиж амжилтанд хүрхэд дэмжиж байх соульмэйт л хэрэгтэй. Түүнээс би түүнд үнэнч байж түүнийг ч надад үнэнч байхыг шаардахгүй... энэ тэр гэсэн... Ер нь бол сэтгэл биш тархинд шүтэж байжээ...

Харилцаа: Хүнтэй үерхэж үзээгүй хэвээрээ.

дараагийн үе шат: 20-23 буюу төөрөлдсөн үе.

Энэ үеийн хамгийн том үйл явдал нь энэ хүртэл ангийнхаа курсынхээ шилдэг оюутан байсан би бээр Интернет гэдэг зүйлийг ихээр хэрэглэх болсон явдал байлаа. Эндээс миний мэдэдгүй зүйлс ясан их надаас ухаантай хүмүүс ясан их... энэ чигээрээ байгаад байвал юун эдийн засагч ерөнхий сайд вэ? гэх зэрэг бодлууд олгойдсон үе байлаа... Үүнээс гадна хүнд хамгийн анх даацтай гэмээр дурласан үе нь энэ цаг үетэй давхцана...

Улс төрийн үзэл бодол: эргээд нам бус боллоо гэхдээ бас огт анхааралгүй орхисон бол биш...

Ирээдүйн чиг хандлага: Ёстой бүрхэг болсон.... ерөөсөө хүн сайд эсвэл мөнгөтэй бизнесмэн болсоноороо жаргадгүйг ойлгосон... гэхдээ хаашаа явахаа ерөөсөө мэдэхгүй төөрөлдсөн гайхсан эргэлзсэн...

Сонирхол: Мэргэжлийн талдаа бас хөөрхөн мэдлэгтэй ч бусад зүйлс дээр хүрээлэн буй орчин хорвоо дэлхий ертөнцийн талаар хэтэрхий багийг мэдэж байгаагаа энэ үед ухаарсан учраас урлаг улс төр нийгэм энэ тэр гээд сонирхож болох бүхий л салбарыг сонирхож эхэллээ...

Урлаг: нөгөө яруу найрагтааа жинхэнэ утгаараа автав... өнөөх гайтай дурлал мурлал нөлөөлсөн... шүлэг бичих гэж энэ тэр худлаа үнэн оролдоно... Достевски гэм зэмийг анх удаа уншив... хөгжимийн хувьд ч бас өмнөх үесээ овоо дэвшил гаргаж НайтТрэйн сонсож Радиохийд гэдгийг мэдэж авсанаар амьд хөгжим сонирхох боллоо... аль дээр үеэс үздэг байсан ч яг фанат болж амжаагүй байсан хөлбөмбөгтөө чин сэтгэлээсээ дурлах болов... Киноны хувьд тэр үед одоо энэ реквием фо э дрийм, тоок түү хёрр энэ тэр гээд хөөрхөн арт хоус энэ тэр лүү дөнгөж өнгийж байсан үе юм уу даа...

Хайр дурлал: За мэндээ минь юун тэр сартре симоне 2 ёстой л тэндээ юм байгааз... хайр гэдэг чинь сайхан юм байна... түүнгүйгээр би хэн ч биш юм байна... ерөөсөө энэ амьдрал дахь цорын ганц гэрэл гэгээ нь хайр дурлал бусдаар бол амьдрал гэдэг фаак энэ тэр... гэсэн шүү юм бодоостой хахаха...

ЕҮҮ: Их нихилист гэмээр болж ирсэн үе л дээ... багаасаа их буддизмд элэгтэй байсан ч яг гүн ухааныг нь энэ үед нэлээн ойроос харж байсан нь бас анхны дурлал маань бүтээгүй нь нихилист болход их хүчтэй нөлөөлөв... амьдрал гэдэг ерөөсөө л новш... би ер нь амиа хорлоно... энэ тэр гэсэн маягтай... Куурт Моррисон Ану энэ тэрийг тэрүүхэн тэндээ даган дуурайгаастай... энэ тэр хахаха... их ч уудаг боллоо энийгээ дагаад... эхэхэхэ...

За тэгээд дараагийн үе шат буюу одоог хүртэлхи амьдрал юм уу? даа... эхэхэхэ...

Улс төр: ёстой бодхоо ч байв...

Ирээдүйн чиг хандлага: нэг тийм өөрийнхөө мэдэж мэдэрсэн зүйлсээ бусдад түгээдэг хүн багш нийтлэлч энэ тэр гэсэн зам мөрөөр явах ёстой гэж өөрийгөө дүгнэв... өмнөх төөрөлдөж явсан үеээ бодход бас хөөрхөн дэвшил...

Сонирхол: нөгөө мэргэжил энэ тэр орхигдож урлаг уран сайхан л үлдэж хоцров... аа бас спорт сонирхохоо байсангүй ээ...

Урлаг: Ном унших кино үзэх өмнөх үеэ бодход багассан... лазан залхуу болсоных байх... хөгжимөө харин сонссоор... хөгжимийн хувьд амьд хөгжим хэвээрээ дээр нь нэмэгдээд жазз электро энэ тэр бас хөөрхөн жин дарж эхэлж байнааа...

Хайр дурлал: өмнөх шигээ дурлалыг амьдралын цорын ганц гэрэл гэгээ гэж бодхоо байсан... буддын шашины нөгөө шунал хүсэл энэ тэр гэсэн ойлголтууд нөгөө аугаа зүйлийг жижигрүүлж орхих шиг болсон... гэхдээ бас яг миний мөн чанар агууд очоод гэгээрээд суух хүн үү? зүгээр нэг эгэл бачка юу гэдгийнхээ хариултыг олоогүй байгаа болхоор дурлалийг бас бүрэн үгүйсгэж орхиогүй... нэг тийм ач холбогдол өгөхөө ер нь байсан гэх юм уу? даа...

ЕҮҮ: их буддист шинжтэй болж ирсэн л дээ...

нэг иймэрхүү өөрчлөлтүүд гарчээ... ирээдүйд бас ямар ямар үеийг дайран өнгөрөх вэ гэдгийг би таашгүймдаа... Read more...

Гудамжны зодоон

Чамирхах юм багатай 2р сарын Улаанбаатрын жихүүн орой, өдөр нь дээгүүрээ хөлхөх хүмүүсийн хөлд дарагдан ядарч цас шороо холилдсон хотын гудмууд. Хуучирсан энэ гудмуудаар ялтай юм шиг хичнээн удаа өгсөж ураадаж алхснаа Хүслэн мартчихсан. Өглөөгүүр хаялсан цасыг хараад хүүхэд мэт үл мэдэг хөөрөн догдолж их л сайхан эхэлсэн тэр өглөөний төгсгөл нь харин тийм ч таатай байсангүй. Цасны дараа нэг танилаасаа хайхрамжгүйхэн сонссон анхны дурлалт бүсгүй нь өөр залуутай гэрлэхээр болсон мэдээ Хүслэнгийн өдрийг бүрхүүлж орхисон. Уг нь бол салаад 2 жил гаран болчихсон тэр бүсгүй одоо бол түүний амьдралд хамаагүй ч, хүн л болсон хойно өмчирхөх, харамлах сэтгэлээ Хүслэн бариж чадалгүй аль дээр хаячихсан байсан тамхиа баахныг баагиулж орхисон.
Хүслэн баян тансаг биш ч хангалттай чинээлэг бас болловсролтой гэр бүлийн ганц хүү болж мэндэлсэн болохоор аав ээж нь түүнийг ёстой л амьд бурхан мэт өсгөсөнсөн. Багадаа гүн ухаан сонирхож, бүжгийн дугуйланд явж байсан ч эцсийн эцэст аав ээжийнхөө зөвлөгөөг дагаж анагаахын сургуульд элсэн орж, шүдний эмчээр мэргэшсэн Хүслэн одоо бол энэ хотдоо л сайнд тооцогдох өөрийн гэсэн хувийн эмнэлэгтэй ирээдүй нь гэрэлтэж байгаа залуу. Анагаахын сургуулиа дүүргээд үргэлжлүүлэн Лондонд суралцах болж тэнд анхны дурлалтайгаа учирсан ч гай болж багын л бие султай Хүслэн харь нутагт уушигний өвчнөөр өвдөж орхисон. Зав л гарвал татаж байдаг тамхинаас болсон уу? эсвэл Лондонгийн чийглэг уур амьсгал нөлөөлсөн үү? бүү мэд. Хүний газарт өвдөхийн хэцүүг Хүслэн тэхэд л биерээ мэдэрч, аав ээж нь ч ганц хүүгээ гэртээ ирэхийг тушаах гуйх хоёрын голоор л юм болсонсон. Анхны дурлалдаа, сургуульдаа чамгүй их хорогдсон ч эцэст нь түүнийг уушиг, ээж аав нь ялж, тэр гэртээ ирсэн. Ингээд л түүний дурлал гайтай өвчнөөс болж үрэгдсэндээ. Гэхдээ одоо бодход уушиг амь нас хоёроосоо болж орхисон бүх зүйлсээс нь хаяхад хамгийн хэцүү байсан нь тамхи л бодогддог юм. Хүслэн гэртээ ирээд бие нь дээрдсэн ч өвчин нь бүрэн эдгэсэнгүй үе үе л хууч нь хөдлөнө. Ингэх бүртээ тэр өөрийгөө нэг цагт эмнэлгийн орон дээр хамаатан садныхаа гунигтай харцны доор үхэж буйгаар төсөөлдөг.
Ажилаа тараад гэртээ харихаар алхаж явахдаа ч Хүслэн өдрийн мэдээнээс болоод нэг л тайван биш байлаа. Амиа бодоод Лондонгоос зугтсан өөрийгөө, гайтай өвчинг, хамтдаа Монгол нисчихээгүй өнөөх бүсгүйгээ, үе үе бүдчүүлэх харанхуй гудмыг гээд үзэн ядаж болох бүхнийг үзэн ядан дотроо хуримтлагдсан бухимдлаа хаашаа гаргахаа үл мэдэн дэмий л амандаа чанга чанга бувтнан алхаж явлаа. Яг энэ үер гэрэлтүүлэг анхнаасаа л тавихаа мартчихсан эсвэл тависан ч тэр гэрлүүд нь асхаа байчихсан гудмын төгсгөлд хүслэнгийн амьдардаг байр яг харагдахын алдад өөдөөс нь алхаж явсан намхан махлаг залуу Хүслэнг хүчтэй мөрлөөд өнгөрчих нь тэр. Яг иймэрхүү мөрлөлтүүдтэй Хүслэн энэ амьдралынхаа туршид хэдэн зуун удаа таарч тэр бүрт юу ч болоогүй юм шиг л өнгөрч явсан. Гэтэл энэ орой Хүслэн энэ бүхнийг зүгээр өнгөрөөж тэвчсэнгүй бараг л анх удаагаа өөрийн мэдэлгүй судсан дахь цус нь буцалж, хамаг л булчин шөрмөс нь зангираад хүч чадал амтагдаад иржээ. Ингээд олон ч юм бодсонгүй эргэж хараад явган хүний замын хажуугийн шороон дундаас гарт дайралдсан эхний чулууг аваад өнөө намхан тагдгар эрийн араас нүүлгэж орхилоо. Түүний шидсэн чулуу өнөө эрийн мөрийг онож, намхан эр нэг орь дуу тавиад эргэж харах үед Хүслэнгийн тархинд бяцхан айдас зурсхийсэн ч бүх юм нэгэнт оройтжээ. Өнөөх эр амандаа ямар нэгэн хараал доромжлолыг Хүслэнд хандан хашиграх үед тэр өөрөө ч мэдэлгүй дайсныхаа зүг хар хурдаараа харайлгаж байлаа. Үүнээс хойш юу болсонг Хүслэн өөрөө ч мэдсэнгүй нэг л мэдхэд гудамжны зодоонд тэр ялж намхан эр зугтаж байв. Ялалтдаа урамшсан Хүслэн дайснаа араас нь элдэн хөөхөөр хэд харайсан ч гэнэтхэн толгой нь эргэж хариугүй унахын даваан дээр сая нэг хашаа түшин зогслоо. Хэдийгээр аюул аль хэзээний зайлан одсон ч хамаг бие нь салганан чичирч цээжинд зүрх нь хүчтэй булгилан цохилж, амьсгаа нь давхцаж байв. Ахиад хэдэн мөч өнгөрхөд амьсгал нь дарагдан тайвширч эхэлхэд Хүслэнд яг л сексийн дараах шиг хачин тайван, сэтгэл хангалуун мэдрэмж төрж, багтаж ядаад байсан уур бухимдал арилж байгааг анзаарахдаа багахан гайхав. Бараг л амьдралдаа анх удаагаа зориг гарган хүнтэй гар зөрүүлсэндээ тэгэхдээ бүр ялалт байгуулчихсандаа өөрийгөө бяцхан бахдаж, тэнэг гэмээр үйлдлийг нь өөр хүмүүс харсан ч болоосой гэж дотроо нууцхан бодосноо дараа нь бодлоосоо ичиж орхив.
Ер бусын тайвшралдаа мансууран нүүрэндээ жаргалтай инээмсэглэл тодруулан ертөнцийн элдэв бодлоос оюун санаагаа чөлөөлөн хэр удаан зогссоноо ч тэр анзаарсангүй. Нэг л мэдхэд цээжээр нь сэрүү татах шиг болход зөнгөөрөө гараа цээжиндээ наавал үл мэдэг өвчин, бас ямар нэгэн шингэн зүйл гарт нь мэдрэгджээ. Эмч хүний чадвараар Хүслэн үнэрээр нь л цус гэж танилаа. Эргэн тойрон чимээгүй ширтэх цонхнуудын гэрэлд түүний цус гарыг нь хар хүрэн өнгөөр будаж орхисон харагдана. Тэр шархаджээ! Өөрийг нь энэ шарх үхэлд хурдан хүргээд өгчихөж мэднэ гэдгийг Хүслэн мэдэж байсан ч огтхон ч айж сандарсангүй. Эрчүүд шиг нударгалалцаж чадалгүй хүйтэн мэс цээжинд нь зоочихсон өнөөх эрийг ч үзэн ядсангүй. Товчхондоо Хүслэн ерөөс юуны ч талаар бодсонгүй. Булчин шөрмөсөө ахин нэг удаа чангалаад ойрхон дэлгүүр таарвал тамхи авч татхаар алхлаа.
Хүслэн багийн л инээх дургүй бодлогширч дүнсийсэн хүүхэд байсан гэдэг. Хааяа бүүр хааяа л ойр хавийнх нь хүмүүс юунд ч юмдээ хөөрөн баярлалдаж инээж хөхрөлдөх үед ингэх л ёстой гэж бодосноос өөрийгөө хүчлэн муухан мушийдаг байсан гэдэг. Зодооны маргааш өглөө нь Хүслэнгийн цээжиндээ хутганы шархтай, нүүр нүд нь хөхөрч хавдаж орхисон хирнээ чин сэтгэлээсээ гэмээр инээмсэглэл тодруулчихсан цогцосыг амьдардаг байсан байрных нь орцны өмнөөс хүүхдүүд олж цагдаад мэдэгджээ. Гэр бүлийнхэн найз нөхөд нь уй гашуундаа автаад талийгаачийн тэр инээмсэглэлийг огтхон ч анзаарагүй гэдэг. Олон хүн одоог хүртэл түүний үхлийг, золгүй тавиланг халаглан дурсдаг ч хэрвээ Хүслэнд ахиад нэг хувь тавилангаа сонгох боломж гарсан ч тэр юуг ч өөрчлөхгүй байх байсан бизээ. Read more...

Playing Love

Feb 9, 2010



Морин хуур /М.Цэдэндорж/


Унаган xөлгөө дурсан
Уран хуураа татаж
Утгын яруу дуундаа
Уярч xатуужиж сууxдаа

Xорвоогийн xамаг явдлыг
Xоёрxон чавxдасаар ярьдаг
Xосгүй нэгэн овог
Азийн цээжинд нутагтай

Жонон xараа амилуулсан
Жороо xоёр чавxдас нь
Бөмбөмзүүлэн тэшээд гараxаараа
Дөрвөн цагийнгишгидэлтэй

Xорвоо гэдэг өргөн ч
Xотол гэдэг олон ч
Xолбож яаж дуулаxаараа
Xоёрxон чавxдасанд багтана вэ

Дөрвөн туурайн төвөргөөн
Дөxсөөр дөxсөөртодорно
Xоёрxон чавхдасанддээгүүр
Хойнохтоос нь ч зуйрайна

Xоёрxон чавхдасанддээгүүр
Урдах зам нь дурайна
Алаг зүрхний минь цохилт
Арван хурууны авьяасанд

Xоёр чавхдасаар лугшин
Xонгор амрагаа мөрөөднө
Xоёр чавхдасаар лугшин
Xүслийн далайд умбана

Xоёрхон чавхдасны эгшигэнд
Xорвоо юундаа уярана вэ
Xоёрхон чавхдасны эгшигэнд
Xорвоо юундаа баясана бэ

Буурал xорвоогийн түүхийг
Буманолны хүслийг
Xолбожяаж дуулахаараа
Xоёрxон чавxдасанд багтана вэ

Xорвоо гэдэг хоёрхон өнгө
Xар цагаан хосолсон
Xотол гэдэг хос амраг
Зовлон жаргал хосолно

Өргөн орчлонд хоёрхон чавхдас бий
Өдөр гэж бий шөнө гэж бий
Өнөр олонд хоёрхон тохиол бий
Учрал гэж бий хагацал гэж бий

Xорвоо гэдэг өргөн ч
Xотол гэдэг олон ч
Xоёрхон чавхдасанд багтааж
Xолбохийн учир энээ

Дөрвөн туурайн төвөргөөн
Дөxсөөр дөxсөөртодорно
Xоёрxон чавхдасанддээгүүр
Хойнохтоос нь ч зуйрайна

Xоёрxон чавхдасанддээгүүр
Урдах зам нь дурайна
Алаг зүрхний минь цохилт
Арван хурууны авьяасанд

Xоёр чавхдасаар лугшин
Xонгор амрагаа мөрөөднө
Xоёр чавхдасаар лугшин
Xүслийн далайд умбана

Xорвоогийн xамаг явдлыг
Xоёрxон чавxдасаар ярьдаг
Xосгүй нэгэн овог
Азийн цээжинд нутагтай

Жонон xараа амилуулсан
Жороо xоёр чавxдас нь
Бөмбөмзүүлэн тэшээд гараxаараа
Дөрвөн цагийнгишгидэлтэй Read more...

Хачин хүсэл

Feb 8, 2010

Туяа анх нөхөртэйгээ танилцахад 18 дөнгөж хүрч байлаа. Одоо бол аль хэзээний таван жил өнгөрч том хүү нь 3 нас хүрчээ. Есөн шидийн хүсэл мөрөөдлөөр дүүрэн бяцхан гэнэн мөрөөдөгч Туяа ингээд нэг л мэдэхэд нэг хүүгийн эх нэг залуугийн гэргий болж, төсөөлж байснаасаа шаал өөр амьдралтай золгосон. Гэхдээ Туяа энэ бүхэнд ерөөсөө ч харамсч байсангүй. Түүний хувьд эр нөхөр нь энэ хорвоогийн хамгийн сайн залуу, жинхэнэ эр нөхөр. Тэдний гэр бүлд хааяа нэг маргаан дэгдэж залуу хосууд бие биедээ туних нь бий ч өнгөрсөн таван жилийн дийлэнхид нь тэд бие биесээ чин үнэнчээр хайрлаж, он жилүүдийг аз жаргал дүүрэн өнгөрүүлсэн. Харин тэдний танилцсаны 5 жилийн ой болсоноос сар гарны дараа Туяагийн толгойд анхны учир нь үл ойлгогдох хүсэл төрснийг би сайн санаж байна. Гэхдээ энэ түүхийг арай эхнээс нь ярьсан нь таньд илүү ойлгомжтой байх л даа.
Туяа нөхрийнхөө найз нөхөд, ажил төрөл, хамаатан садан гээд өөрт нь үл хамаарах гэр бүлээс гадуурхи явдалд барагтай л бол орооцолдолгүй амьдардаг хүн. Нөхөр нь ч тэр ялгаагүй л дээ. Магадгүй тэдний энэ илүү чөлөөтэй гэр бүлийн харилцаа нь бусад гэр бүлүүдийнхээс илүү аз жаргалыг тэдэнд бэлэглэдэг гэдэгт тэд итгэцгээдэг байлаа. Зуны нэг халуун орой Туяа яагаад ч юм нөхөртэйгээ хамт түүний найзуудтай гадуур гарахаар болсон юм. Тэр өдөр л Туяа анх Оюунааг харсан. Нөхөр нь ч гэсэн. Тэнд байсан олон залуусын нэгнийх нь найз байсан гэдгийг санадаг. Багахан эршүүд ч юм шиг төрхтэй хирнээ үнэхээр үзэсгэлэнтэй, цэвэрхэн арьс сайхан үнэртэй, нил цагаан даашинж өмссөн туранхай цагаан бүсгүй эелдэг гэгч нь нөхөртэй нь дараа нь Туяатай танилцсан. Тэр эмэгтэй яагаад ч юм нөхөрт нь хачин их таалагдсан юм шиг мэдрэмж тэхэд Туяад төрж билээ. Дараа нь харин анх удаагаа шахуу нөхрөө огцом хардсанаасаа болоод ичингүйрч бяцхан улайсан. Өмнө нь нөхрийнхөө эргэн тойронд байх өчнөөн эмэгтэйчүүдийн талаар мэддэг байсан хирнээ дөнгөж сая танилцсан энэ бүсгүйтэй нөхрөө гэнэтхэн хардаж орхисоноо тэр гайхаж, энэ гайхалт нь түүнийг ичээж орхисон ч байж мэдэх юм. Туяа тийм ч их хартай хүн биш ч гэсэн бусдын л адил хүн юм болрхоор өөрийн гэж өмчирхөх бүхнээ бусдаас харамлах багахан ч гэсэн зөн байсан хэрэг л дээ. Ямартай ч тэр гурав анх ингэж танилцацгаасан.
Туяагийн тэр нэг хар яагаад ч юм хачин их зөнтэй байсан юм шиг, үүнээс хойш Оюунаа өөрийнхөөрөө жаргалтай амьдарч байсан энэ гэр бүлийн амьдралд үе үе орж ирэх болж билээ. Амралтын өдрийн нэг өглөө Туяа дэлгүүр орохоор алхаж яваад Оюунаатай халз таарчихсан. Өмнө нь нөхөртэйгээ битүүхэн хардчихсандаа тэр үү? Эсвэл зүгээр л бага зэрэг бүрэг зангаасаа болсон уу? Харалгүй өнгөрхийг хичээсэн ч Оюунаа аль хэдийн түүнийг олж хараад инээмсэглэн ирж, мэндлээд нүд рүү нь ширтэнгээ баахан зүйл ярьсан. Учир нь үл мэдэгдэх түгшүүр таагүй байдалдаа автсан Туяа хурдхан салахын түүс болж, жаахан хүүхэд мэт нүдээ онийлгон ар араас нь баахан зүйлс урсгах Оюунаагийн яриаг ч сайн сонсож чадалгүй эхний боломж гаруут муурийн савраас мултарсан хулгана мэт хурдан хөдөлж Оюунааг цардмал зам дээр ганцааранг нь орхиод жирийж орхисон. Цааш хурдлан алхах хоорондоо Туяа эргээд Оюунаатай юу ярьсанаа санах гэж оролдсон ч тэд бараг хөршүүд юм байна гэдгээ мэдэлцэснээс бусад яриаг санаж чадсангүй. Туяа хэрвээ эргээд харсан бол тоглоомоо алдсан хүүхэд мэт Оюунаагийн гомдолтой царайг харах байсан бизээ. Гэхдээ Туяа эргэж хараагүй юм.
Гэртээ эргэж ирээд ч нэг л тайвширч өгөхгүй байсан Туяа гудманд таарсан танилынхаа талаар нөхөртөө хэлэх үедээ нөхрийнх нь найзуудтайгаа уулзалддаг долоо хоног бүрийн уулзалтуудын зарим дээр нь Оюунаа байлцдаг гэдгийг олж мэдсэн юм. Үүнээс хойш Туяа ч Оюунаатай үе үе орцны гадаа, цэцэрлэгийн тэнд заримдаа хажуугийн дэлгүүрт тааралдах болж таарсан уулзалт бүр нь анхны уулзалтынх нь адилаар нэг бүсгүйнх нь уриалга эелдэг зан нөгөө бүсгүйнх нь хачин түгшүүр дунд төгсдөг байлаа. Туяа, Оюунааг харах бүрт улам үзэсгэлэнтэй, улам л эелдэг, ухаалаг төгс эмэгтэй мэт санагдаж, түүнтэй өөрийгөө харьцуулан хачин их голдог байлаа. Тэдний гэр бүлд ч үе үе шинэхэн танил эмэгтэйнх нь талаар яриа өрнөх бөгөөд энэ үерээ Туяа нөхөртөө бусад гэр бүлүүдэд бол зөндөө л яригддаг харын хэдэн үг шидэхсэн гэж хүсэвч ямар нэг айдас түүнийг эзэмдээд тэр үгийг гаргалгүй буцаагаад залгиулчихдаг байлаа.
Зун ч нэг л мэдхэд дуусч намар эхэллээ, Туяагийн ч өнөөх хар зөн, айдас, өөрийгөө доорд үзэх байдал арилсангүй үргэлжилсээр. Нэг өглөө тэр бүүр нөхрөө, оюунаатай секс хийж байна гэж зүүдэлжээ. Хачин эвгүй хар дарж сэрэхэд нь түүнийг үүнээс ч долоон доор бодол эзэмдсэн юм. Туяа сэрүүтээ л өнөөх муу ёрт зүүдээ оюун санаа, сэтгэл, далд ухамсар зэргийнхээ энд тэндээс эгээ л хагарсан толь нийлүүлэх мэт эрэн цуглуулаад эхнээс нь эргэн санахаар оролдож эхэлжээ. Хамгийн их гайхуулсан зүйл нь энэ зүүдийг бодох бүрийд нөхрөө Оюунаагаас харамлах биш харин ч Оюунаагийн биед хүрхэд, түүнийг илбэн энхрийлэхэд, үнсэхэд нөхөрт нь ямархан мэдрэмж төрсөн болоо? гэсэн тэнэг асуулт тархийг нь ухаж төнхөөд эхэлсэн юм. Яваандаа тэр бодол нь зүүдэнд нь үзэгдсэн тэр гоо үзэсгэлэнг өөрийн биер мэдэрч үзэхсэн гэсэн хүсэл төрүүлээд эхэлжээ. Бүүр тодруулбал нөхөртэйгээ нэг оронд хэвтэх тэр эмэгтэйг нэг тэврээд авахсан гэсэн хүсэл л дээ. Ингэж хүсүүт бүүр хамаг биеэр нь хүйт оргин үс нь босч орхисон гэдэг. Эр нөхрөө хуурах нь битгий хэл өөр залууг сонирхон харж ч үзээгүй Туяагийн хувьд ийм зүйл бодох нь хажуудаа унтаа нөхрөө битгий хэл гэр бүлээ хууран доромжилсон мэт санагдаад иржээ. Тэгээд Туяа энэ бүх утгагүй бодлуудаас салахыг хичээсэндээ чимээгүй гулсан орноосоо босоод хайш яайш хувцаслаад намрын өглөөний сэрүүн агаарт алхахаар гарлаа. Сэрүүхэн өглөө гудманд бараг л хүнгүй. Туяа хурдхан алхалсаар хажуугийн цэцэрлэг хүрээд тэндэхийн моддыг ажиглаж суухад хамгийн тохиромжтой гэж бодсон модон сандал дээрээ суугаад ногоон шаргал улбар улаан туяануудын хослол болсон намрын моддын үзэсгэлэнг бахдан хэсэг суув. Хэр удаан сууснаа ч мэдээгүй байтал хэн нэгний хүйтэн гар хүзүүг нь шүргээд мөрөнд нь хүрэхэд бүсгүй цочсондоо эгээтэй л дуу алдчихсангүй. Ухасхийн босоод эргэн харахад түүний өөдөөс өнөөх л зүүдэнд нь түүний эр нөхөртэй тачаадан нэг оронд хэвтэж байсан цагаан царай үл мэдэг инээмсэглэн хараад цочоочих вуу даа? хэмээн гэмшингүй уулга алдлаа. Туяа эхлээд хачин сандарч яах ухаанаа олохгүй хэдэн хором мансуурсанаа биеэ огцом бариад хүчлэн инээмсэглэл нүүрэндээ тодруулахыг хичээн мөрөө хавчив. Ямар нэг үг хэлэхийг хичээсэн ч чадсангүй. Түүний сэтгэл тавгүй байгаа гэдэг нь нүүрнээс нь л илт мэдэгдэж байсан бололтой Оюунаа нэлээн санаа зовнисон байдалтайгаар бие чинь зүгээр үү? хэмээн үргэлжлүүлж асуулаа. Туяа хариуд нь муухай зүүднээс болоод тавгүйрхсэнээ түүнээсээ болоод өглөө эрт цэцэрлэгт байгаагаа ээрч мууран байж Оюунаад тайлбарлалаа. Гэхдээ яг юу зүүдэлснээ бол хэлсэнгүй. Оюунаа ч жирийн л нэг хар даралт гэж бодсон уу? эсвэл бусдын хэрэгт нэг их дурладаггүй зантай юу? Тодруулж асуусангүй. Оюунаа цувныхаа халааснаас тамхи гаргаж Туяагийн зүг сарвайгаад татах уу? Ингэвэл арай дээрдэж мэднэ. Би лав тэгдэг юм гээд инээмсэглэлээ. Туяа огт тамхи татаж байгаагүй ч юу ч бодолгүй гараа сунган хайрцагтай тамхинаас эв дүй муутайгаар нэгийг сугалж гаргаад амандаа зуухад нь Оюунаа түүнд гал асааж өгөөд өөрөө ч бас нэг тамхи асаалаа. Туяа эхлээд ямар нэгэн хор сорж байгаа мэт айсан, түгшсэн байдлаар зөөлөн удаан сороод залгуулан ханиалгаж орхив. Оюунаа чи татадгүй юм уу? Яанаа буруу юм заагаад өгчихөв үү? гэж хэлээд бага зэрэг шоолж өхөөрдсөн өнгө аястайгаар инээмсэглэн харж байлаа. Туяа яагаад ч юм үнэнээ хэлэлгүй байнга биш л дээ... хааяа л татдаг хэмээн аяархан шивнэв. Тэгээд 2 бүсгүй Туяагийн тамхи дуусах хүртэл юу ч ярилцсангүй дэмий л бие биенээ ширтэж зогслоо. Туяа энэ хооронд өөрөө ч мэдэлгүй хүсэл шунал дүүрэн харцаар өмнөө зогсох бүсгүйг харчихсан зогсч байгаагаа тамхи ишиндээ тулж хурууг нь төөнөх үед л мэдлээ. Огцом хөдөлж тамхиа газар луу шидээд, өөрийгөө Оюунаа руу яаж харсанаа эргүүлэн нэг санаж түүнээсээ учиргүй ичсэндээ тэр би ингээд явья даа гэж амандаа бувтнаснаа эргэж хараад гэр лүү гээ хурдлан алхаж билээ. Түүний амандаа бувтнасан үгсийг Оюунаа сонссон эсхийг ч тэр мэдсэнгүй, эргэж ч харсангүй.
Энэ өдрөөс хойш Туяа нөгөө зүүдээ ахиад хэд хэдэн удаа зүүдэлж, зүүдлээд сэрэх бүртээ хамаг бие нь хөлөрчихсөн сэрдэг боллоо. Туяа нөхрийнхөө, гэр бүлийнхээ өмнө өөрийгөө буруутай мэт мэдэрч үүнээсээ болоод нөхөртэйгээ ч хүйтэн хөндий харьцаж эхэлжээ. Аргаа бараад хөөрхий бүсгүй гандан орж, өнөөх чивэлт хүслүүдийг нь арилгаж өгөхийг хүсэн залбирч ч үзсэн. Гэсэн ч энэ бүхнийг хяналтандаа оруулахад хэтэрхий оройтсон байлаа. Гудманд Оюунаа явж байвал тэр хурдхан зугтаж, эсвэл нүүрээ буруулна, гэр бүлд нь Оюунаагийн талаар яриа үүсэх гэвэл огцом ярианы сэдвийг өөрчилнө. Өөрөө өөртэйгээ зөрчилдсөн зөрчилдөөнөөсөө болж Туяа ганцаардмал нууцлаг болж, уур бухимдлаа ч үе үе нөхөртөө гаргах болж тэр ч бүү хэл нөхөртэйгээ секс хийх хүсэл ч төрөхөө больж орондоо орон буруу хараад унтдаг болжээ. Туяагийн гэнэтийн өөрчлөлтөд балмагдсан нөхөр нь юу хийхээ эс мэднэ. Товчхондоо бол нэгэн аз жаргалтай гэр бүлийн ирээдүй хутганы ирэн дээр ирчихээд байлаа. Тэр нэг үнэнийг нөхөр нь зориглон Туяа хэлээгүй бол тэдний гэр бүл аль хэзээний сүйрчих байсан ч байж мэднэ.
Нэг л өдөр нөхөр нь түүнтэй аминчлан ярилцахыг хүссэн юм. Хэзээ нэг цагт нөхөр нь яг ингэнэ гэдгийг мэдэж байсан Туяа нөхөртэйгээ энэ талаар ярилцсан дорвол үхчихсэн нь хавьгүй дээр санагдаж байсан ч түүнд нуугдах булан гэрт нь байсангүй. Гэхдээ энэ яриа Туяагийн бодож байсан шиг өрнөсөнгүй. Унтлагын өрөөнд зөвхөн тэр 2 л байлаа. Туяа өөртөө тохиолдоод байгаа явдлаа хэрхэн нөхөртөө тайлбарлах, дараа нь түүнээс хэрхэн уучлал эрэх тухайгаа бодон эвлүүлж найруулах гэж байдгаараа хичээж байлаа. Харин нөхөр нь түүний өмнө нь хэзээ ч харж байгаагүй өрөвдөм эсвэл аймаар царай гарган хамаг арьсаа үрчийлгэн хуниралдуулжээ. Нөхрийнхөө энэ царайг хараад Туяа тэр бүгдийг мэдчихэж яанаа би гэдэг хүн баларчээ гэж бодож амжлаа. Яг энэ бодлыг нь залгаад бүсгүй хүний хачин эмзэг басхүү харц хальтрам сувдан нулимсууд Туяагийн нүдийг бүрхэн аваад хацрыг нь даган урсч эхэллээ. Нөхөрт нь түүний нулимсууд их л хүчтэй нөлөөлсөн бололтой бүсгүйг ширтэж байсан харц нь өөрийн эрхгүй дальдчин газар луу чиглээд чичирхийлсэн аврал эрсэн хоолойгоор чи энийг мэдчихсэн юм уу? мэдсэн хирнээ яагаад өдий болтол таг дуугай явсан юм бэ? гэж өгүүллээ. Туяа юуг юуг? Хэмээн амандаа аяархан бувтналаа... Түүний асуултыг нөхөр нь сонссонгүй бололтой нэг санаа алдаад цааш нь үргэлжлүүлэн би чинь чамдаа чамдаа л хайртай... бас хүүдээ... би чамд таван жил үнэнч байсан... итгээрэй энэ бол анхных тэгээд бас сүүлийнх шүү гэж хэлүүтээ Туяагийн өмнө сөхөрч суугаад гарыг нь чанга атгаад уйлж орхилоо... Юу болоод ч байгааг ойлгоогүй Туяа нөхрийнхөө толгойд нүүрээ наан дасал болсон үнэрийг нь шунан үнэрлээд нөхрөө даган уйлж эхэллээ. Тэд хэр удаан ингэж сууснаа мэдсэнгүй. Нэг л мэдхэд хэн хэн нь тайтгарчээ.
Туяагийн дотроос нэг хүн чамайг араар чинь тавьчихажээ гэж хэллээ... Туяа хариуд нь аяархан тэгжээ гэж хэлээд санаа алджээ... Гэхдээ Туяа харуусч эсвэл уурласангүй. Товчхондоо бол ясан ч үгүй. Зүгээр л дотор нь хоосон оргиод хэнтэй юм бол? гэж л бодож амжлаа. Тэгээд нөхрөөсөө тэр хэн юм бэ? гэж аяархан асуулаа... Нөхөр нь хариуд нь чиний бодож байгаа тэр хүн чинь хэмээлээ... Оюунаа Оюунаа Оюунаа... хэмээн Туяа амандаа хэд шивнэхэд ахиад л баярын уу? эсвэл гомдлын уу? бүү мэд сувдан нулимс нүүрийг нь бүчин авахад бүсгүй огцом шийдэмгий хөдлөн нөхрийнхөө толгойг өвөр дээрээсээ өндийлгөж гар хурууг нь үнсэж үмхэлж эхэллээ... Нөхөр нь харин юу болоод байгааг ч ойлгосонгүй. Бүсгүйн дотор орших араатан энэ хуруунууд энэ гар оюунаагийн бие цогцосыг илбэж тэвэрч базаж атгаж байсан гэсэн ганцхан бодолд л автсан байлаа... Дараа нь бүсгүй нөхрөө шалан дээр даран аваад цамцных нь энгэрийг задлаад цээжийг нь үнсэхдээ ч энэ цээжийг оюунаа үнсч байсан гэсэн тэр л бодолд эзэмдүүлсэн байлаа... Тэр нөхрийнхөө бие махбодид үлдсэн байж болох Оюунаагийн гэх тэр бүх зүйлсийг л мэдрэхээр шуналтан дайрч байлаа... Туяад үүнээс өөрөөр өөрийнхөө дурласан бүсгүйд хүрэх боломж байсангүй... Эхлээд самгардаж гайхсан нөхөр нь удалгүй бие сэтгэлээ суллан тавиад Туяаг ч бас энхрийлж эхэллээ... Энэ хэн хэнийх нь хувьд амьдралдаа хийсэн хамгийн сайхан секс нь байлаа...
Үүнээс хойш Туяа нөхрөө Оюунаатай ахиад унтчихаасай гэж тэсгэлгүй хүсдэг болсон гэдэг. Read more...

Амьдраль

Feb 2, 2010

Өчигдөр орой Blue Powder гэж нэг кино үзээд... Жинхэнэ хайр, краш шиг тус тусдаа атлаа холбоотой түүхүүд... гэхдээ хайрын тухай биш л дээ... ганцаардлын тухай түүхүүд гэмээр юм уу? даа... нэг их онцлоод байх юмгүй мэддэг л түүхүүд... өвчтэй хүүгийнхээ эмчилгээний төлбөрийг төлхийн тулд тайчих клубт бүжиглэх бүсгүй, 25 жилийн өмнө бүсгүйг хаяад явсан одоо бол эдгэшгүй өвчтэй түүний эцэг... авс зардаг газар ажилдаг олон хүнтэй уулзхаараа астм нь хөдөлдөг ганцаардмал залуу... эхнэрээ авто ослоор алдсан хар арьстан... одоо бол үхэхийг хүсэх авч амиа хорлож эс чадна... тэгээд бас стрэйт залууд дуралсан гомо залуу... хүйсээ солиулах нь түүний мөрөөдөл... ингэвэл хайраа эргүүлж олно гэдэгт итгэдэг... зул сарын өмнөх өдрүүдэд түүх өрнөнө...

Эдгэшгүй өвчтэй бүсгүйн эцгийг хараад бодсон бодол хүн үхэл ойрхон байгааг баттай мэдэх үедээ л жинхэнээсээ амьдарч эхэлдэг... энэ үед чамд ямар ч найдвар үлдэхгүй... хэсэг хугацааны дараа эндээс явна... гэхдээ яг үнэндээ бол энэ ялтай бид нар дөнгөж төрөхдөө л таарсан... гэхдээ энэ талаар огт бодолгүй амьдардаг... тэгээд өвчлөөд хэвтэх үедээ л үхлийн тухай бодож түүнтэй тэмцэж эсвэл сэтгэлээр унадаг... яг үнэндээ үхэх гэдэг ял чинь бид төрөх үед л цаанаасаа заагдсан зүйл... тэгэхээр бид нар хэзээд үхлийн талаар бодож байх хэрэгтэй... үхлийн талаар бодно гэдэг нь эргээд бид амьдралд илүү бодитой хандахын эх үүсвэр... үхлийнхээ өмнө өөрийнхөө охиноос уучлал басхүү хайр энэрэл эрэн тэмтчих тэр хөгшин яг үнэндээ үхнэ гэдгээ 20 жилийн өмнө ч мэдэж байсан... гэхдээ тэр энэ талаар бодоогүй нь түүнд гудманд эхнэр охиныхоо зургийг бариад үхэх төгсгөлийг авчирсан... тэр үхэхдээ харамсч байсан нь лавтай түүнд үхэх бэлтгэл байгаагүй... ингэхээр амьдрал гэдэг тэрчигээрээ үхэлд бэлдэх үйл явц өөр юу ч биш...
Буддизмийн үзэж байгаагаар хүн гэгээрсэнээр энэ амьдралд эргэн төрөх тойргоос гарч сансарт хүрнэ гэж үздэг... хүн ягаад эргэн хорвоод төрдөг вэ? Гэвэл хүн үхэх үедээ харамсч байдгаас гэж үүддэг... гэгээрвэл бид үхэхдээ харамсахгүй... тэгээд сүнс маань энэ ертөнцөөс үүрд ангижрана... өөрөөр хэлбэл ахин төрж энд зовохгүй...
Өөр нэг сонирхолтой дүр нь Форес Вайтакерийн эхнэрээ алдаад үхэхийг хүс ч яваа хар залуу... түүний амьдралын утга учир үгүй болсон... тиймээс тэр үхэхийг хүснэ... гэхдээ яг үнэндээ үхэхийг хүсээгүй л дээ... зүгээр л ганцаардсан... бусадтай зовлонгоо хуваалцахыг хүссэн... хэрвээ тэр үхэхийг үнэхээр хүсч байсан бол өөрийгөө эргэлзэх юмгүй буудчих байсан... гэхдээ ингэж чададгүй бөгөөд бусдыг өөрийгөө буудаач өгөөч гэж гуйдаг... энэ гуйлт нь цаагуураа бол намайг ойлгооч миний зовлонг хуваалцаач гэсэн гуйлт... би ч яг хэдэн жилийн өмнө бүх зүйл утгагүй санагдахад үхэхсэн гэж их бичдэг байсан... энэ нь би үхлийг үнэхээр хүссэндээ биш зүгээр л ганцаардаж байсандаа л юм байнаа гэдгийг өчигдөр л ухаарлаа... хэрвээ үгүй бол би үүнийг хийчих л ёстой байсан... хүн гэдэг ийм л өрөвдмөөр хуурамч амьтад... Мань эр сүмд орж ирээд загалмайн өмнө та намайг ясан гэж ингэж зовоож байгаам бэ? Миний энэ амьдралд хийсэн цорын ганц гэм нүгэл бол бусдыг хайралсан... үүний төлөө намайг зовоож байна уу? Гэж асуудаг... бас л нөгөө буддизмийн хайр шунал хүсэл хүний зовлонгийн үндэс болдог тухай ойлголттой давхцана... ерөөсөө энэ орчлонд юу ч үгүй хүн гэдэг л хамгийн жаргалтай нь юм даа... Миний халаас цоорхой... тийм болохоор надад хаях вий гэж бодох зүйлс байхгүй... миний гэрийн хаалга түгжээгүй тиймээс би хулгайчаас хэзээ ч айдаггүй хэмээн энгийн амьдрахын тухай нэг сургаальд заасан байдаг... харин гайхал Диоген нэг өдөр гараараа ус утгах ууж байгаа хүүхдийг хараад энэ хүү энгийн амьдрах утгыг надаас илүү таньж гээд үүрж явдаг ачаанаасаа аягаа авч шидсийм гэдэг...
Өнөөх ганцаардмал залуу тайчигч бүсгүй 2-ын тэврэлтийн хэсэг хүн ганцаардалд хэрхэн зовж шаналдагийг их гоёо харуулсанСтефан Цвейгийн танихгүй эмэгтэй захидал дээр хүмүүсийн дунд ганцаардах хамгийн аймшигтай гэж бичигддэг... энэ 2ын ганцаардал яг л ийм... их хотод лос анжелост ганцаардаж байгаа хүмүүс... Чеховын бас нэг өгүүллэг дээр хүүгийнхээ үхлийг ярих хүн олдодгүй хөөрхий хөтөч эцэст нь мориндоо л зовлонгоо яриж тайтгардаг... тэд яг л ийм байдалд орсон хүмүүс...
Гэхдээ ганцаардлыг өөр талаас нь хараад үзвэл ... Үнэндээ найз нөхөд гэр бүл гэдэг зүйл бол хүнийг өөрөө өөрийг нь үгүй хийж байдаг зүйл л дээ... хүн өөрийгөө олох гэж ородхоосоо илүү алдахдаа дуртай... тиймээс ганцаардалаас айдаг... ягаад гэвэл өөрийгөө нээж олно гэдэг амаргүй бөгөөд хүсмээргүй зүйл... харин алдах бол яхав дээ амархан... угаасаа ямар ч зүйлийг бүтээхээсээ илүү нураахад амархан байдаг хойно... ганцаардал гэдэг хүн өөрийгөө таньж мэдэх гарц нь гэж би хувьдаа боддог... гэхдээ би ч энэ 2 оос ялгаагүй ганцаардаад эхэлбэл ингэж өрөвдмөөр байдалд орох хүн байх л даа...
Өнөөх гомо залуу бол яхав дээ нөгөө аугаа их хайр аугаа их оюун ухаан нэг доор оршихгүйн баталгаа юм болов уу? Даа... дурласан залуугаасаа болж амиа хорлох гэж хүйсээ солиулах гэж оролдож байгаа юмтай нөхөр... эсвэл аугаа дурлагч гэж аль ч талаас нь харсан болно... сэтгэл хөдөлгөм хэсэг нь Форес Вайтакерт чи өмнө нь намайг алаад өгөөч гэж надаас гуйсан... тэр үед би ойлгоогүй байж... хайртай хүнээ алдана гэдэг ямар хэцүүг мэднэ одоо би чамайг алаад өгөе гэдэг...
Гэх мэтчилэн түг түмэн бодол ундраасан кино байлаа... эцэст нь амьдрал гэдэг үхэлд бэлдэх үйл явц юмдаа л гэсэн дүгнэлттэй үлдэх шив... Read more...